Nauka musi sprawiać przyjemność

O uniwersytetach dla kilkulatków rozmawiamy z psychologiem rozwojowym, Urszulą Sajewicz-Radtke

Agnieszka Usiarczyk: Uniwersytety dla dzieci to nowość w Polsce. Rodzicom bardzo podoba się ten pomysł bo chętnie zapisują swoje pociechy na wykłady. Czy to normalne?

Urszula Sajewicz-Radtke, psycholog rozwojowy* :Trend zrodził się z potrzeby konsumenta czyli rodzica. Mają oni potrzebę inwestowania w rozwój swojego dziecka i poszukują ciekawych form wspierania ich rozwoju. Sama idea wydaje się bardzo słuszna. Dzieci mogą rozwijać swoje pasje, obcować z ekspertami z danej dziedziny. Dzięki temu pobudzamy ich do rozwoju poznawczego i intelektualnego.

Czy nie za wcześnie, by kilkulatek szedł na studia?

Dzieciom takie spotkania przede wszystkim pozwalają na rozwijanie swoich pasji. Poza tym dziecko ma możliwość przebywania z rówieśnikami o podobnych zainteresowaniach. Dając im szansę poznania wykładowców, kształtujemy w naszych pociechach szacunek do autorytetów. Dziecko ma też możliwość poznania nowych zagadnień. Zdarza się, że rodzic nie jest ekspertem w danej dziedzinie, a uniwersytet może pomóc w odkryciu talentów małego człowieka.

Zajęcia dla małych żaków odbywają się głównie w soboty. Czy rodzice nie wymagają za dużo od swoich pociech? Kiedy one mają znaleźć czas na odpoczynek?

Są oczywiście rodzice, którzy zbyt dużo zajęć planują synowi czy córce. To nie jest dobre. Swoje ambicje lepiej kierować na siebie niż malca.
Zadaniem rodzica jest jednak wspieranie dziecka, zachęcanie go do poszukiwania swoich mocnych stron i zainteresowań. Uniwersytet może w tym pomóc. Poza tym, na naukę każdy czas jest dobry. Wszystko zależy od tego, kto dziecko uczy, czy sprawia mu to przyjemność i czy materiał oraz metody pracy są dostosowane do potrzeb i możliwości kilkulatka.

Niektóre dzieci traktują szkołę jako przykry obowiązek. Czy tego typu uniwersytety mają być odskocznią od sztampowych zajęć?

Zapisując pociechę na takie wykłady, od małego uczymy ją, że nauka to frajda, że może być pasją. Dziecko uczy się również nawiązywania kontaktów społecznych, korzystania z pomocy starszych, współpracy w grupie, samodzielnego rozumowania. Każda próba wspierania rozwoju poznawczego dziecka jest dobra. Trzeba jednak pamiętać, że musi to sprawiać dziecku przyjemność.

*Urszula Sajewicz-Radtke, psycholog rozwojowy z sopockiego wydziału Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej i Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej "Tęcza" w Gdańsku