Sepsa to nadmierna reakcja układu odpornościowego człowieka na zakażenie. Może pojawić się w wyniku zakażenia krwi różnorodnymi gatunkami bakterii, grzybów, a nawet wirusów.
„Sepsa”, „ciężka sepsa” i „wstrząs septyczny” to terminy określające nasilenie reakcji organizmu na zakażenie krwi. Sepsa stanowi bezpośrednie zagrożenie życia pacjenta, ponieważ w jej przebiegu może dojść do niewydolności takich narządów jak nerki, wątroba, serce i płuca.
Należy odróżnić sepsę tzw. szpitalną od sepsy wywołanej przez zakażenia nabyte poza szpitalem. Ta pierwsza dotyczy pacjentów obciążonych wieloma czynnikami ryzyka, to znaczy takich, u których stwierdzono jakąś chorobę towarzyszącą, pacjentów po operacjach, po długotrwałych antybiotykoterapiach, chemio- i radioterapii lub pacjentów z cewnikami naczyniowymi lub dopęcherzowymi. To wszystko obniża odporność pacjenta i ułatwia wniknięcie drobnoustrojów do organizmu. Sepsa szpitalna wywoływana może być przez bardzo wiele różnych bakterii, w tym bakterie typowo szpitalne, zazwyczaj oporne na antybiotyki.
Natomiast sepsa pozaszpitalna dotyczy głównie dzieci, młodzieży i ludzi młodych, bez wyraźnych czynników ryzyka, ale może wystąpić u ludzi w każdym wieku. Przypadki sepsy pozaszpitalnej występują często u osób wcześniej zupełnie zdrowych. Zakażenia przybierające postać takiej sepsy są najczęściej wywoływane przez niewielką liczbę gatunków bakteryjnych, takich jak Neisseria meningitidis, Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae, Streptococcus pyogenes. Chorzy z sepsą zarówno szpitalną jak i pozaszpitalną, ze względu na gwałtowny przebieg i ciężki stan wymagają leczenia głównie na oddziałach intensywnej opieki medycznej. Bakterie wywołujące sepsę pozaszpitalną (jak na przykład meningokoki) są zazwyczaj bardziej wrażliwe na antybiotyki niż bakterie powodujące sepsę szpitalną.
made by artflash interactive 
