Fotografie pierwszych kroków naszych dzieci przetrwają tylko wtedy, jeśli nowoczesne cyfrowe karty pamięci zamienimy na tradycyjne odbitki fotograficzne.
Dysk luzem
Najlepiej i najtaniej (koszt jednego megabajta pamięci na twardym dysku jest o połowę niższy niż koszt jednego megabajta na płycie a w dodatku zapis jest trwalszy)zrobić tak: kupujemy zewnętrzny dysk twardy podłączany do komputera kablem (USB albo WiFi) i na tym dysku zapisujemy zapasowe kopie wszystkich zdjęć po czym WYŁĄCZAMY KABEL i chowamy dysk gdzie indziej. To ważne! Jeżeli dysk z kopiami zapasowymi będzie wmontowany do komputera albo na kablu podpięty na stałe, to w razie ataku wirusowego czy jakiejś innej awarii jego zawartość zniknie jak sen! Dysk z kopią bezpieczeństwa jest bezpieczny tylko wtedy, gdy spoczywa w bezpiecznej odległości od komputera, do którego wszyscy mają dostęp.
Szyna bezpieczeństwa
Kupujemy sobie tzw. szynę bezpieczeństwa, czyli coś w rodzaju przedłużacza przez który podłączamy do sieci nasz komputer i wszystkie jego urządzenia (drukarkę, skaner, monitor i co tam jeszcze mamy). Najlepiej, jeśli taka szyna zabezpiecza też podłączenie do Internetu (telefoniczne albo kablowe). Po co takie urządzenie? Właśnie na wypadek burzy i bliskiego uderzenia pioruna. W takiej chwili wysokie napięcie bezpowrotnie niszczy nam komputer (szczególnie wrażliwa jest płyta główna i dysk twardy, a tam mamy zdjęcia!). Oczywiście, żaden piorun (chyba, żeby trafił bezpośrednio w naszą szufladę) nie uszkodzi nam zdjęć na zewnętrznym twardym dysku, który z odłączonym kabelkiem bezpiecznie leży sobie w komodzie. To po to jest to odłączanie kabla.
Niepamięć
I jeszcze jedna rzecz, przed którą powinniśmy zabezpieczyć nasze cenne, pamiątkowe zdjęcia: nasza niepamięć. Jeśli nam się wydaje, że historyczny moment, kiedy Marzenka zrobiła pierwszą w życiu kupkę na nocnik zapamiętamy na całe życie i nie ma sensu pisać na zdjęciu, kiedy to było albo, że to właśnie jest Marzenka, to mylimy się głęboko. Za dwadzieścia lat, zwłaszcza, jeśli Marzenka będzie mieć dodatkowo dwie siostry, nie poznamy na zdjęciu ani, która to dziewczynka, ani kiedy to było. Chyba, że pojawi się podpis. A w podpisie: data, kto jest na obrazku (imię i nazwisko, nie wystarczy „Kicia”; za dwadzieścia, albo pięćdziesiąt lat Kicia będzie poważną panią i jej dzieci albo wnuki mogą babci na nocniku nie rozpoznać), co to za sytuacja i kto robił zdjęcie. Różne programy do obróbki i archiwizacji obrazu (także darmowe) dają możliwość dodawania podpisów do zdjęć. Nawet zwykły Windows pozwala zapisać taką informację w pliku „Właściwości”. Klikamy prawym klawiszem myszy na pliku, z menu wybieramy „właściwości”, a następnie „podsumowanie” (jeśli nie wiecie, jak to zrobić, zapytajcie starszych dzieci znajomych). To będzie namiastka tych notatek zapisanych białym lub czarnym atramentem na starych fotografiach z pudełka babci. Im będziecie starsi, tym bardziej wam się to przyda.
made by artflash interactive 
