Nie można udawać, że nic się nie dzieje

0 tym, dlaczego dzieci podbierają pieniądze i jak należy reagować, gdy je na tym przyłapiemy, rozmawiamy z Radosławem Kaczanem, psychologiem

Co powiedzieć dziecku, gdy odkryjemy że podbiera nam pieniądze z portfela lub nie oddaje reszty? Niektórym rodzicom nie przeszkadza to, że dziecko zabiera drobne z zakupów. Przymykają oko. Czy słusznie?

Zawsze należy reagować. Dorośli mają różne podejście do pieniędzy. Jedni będą się obawiać najgorszego, tzn. że ich dziecko trafi do więzienia, inni nie będą robić zamieszania z tego powodu, bo uznają, że nic takiego się nie stało. Zawsze jednak należy spokojnie porozmawiać i spróbować dowiedzieć się, co kryje się za takim postępowaniem i na co wydawane są podbierane pieniądze. Kradzież bowiem przeważnie jest symptomem trudnej sytuacji wewnętrznej dziecka i może zwiastować poważne problemy, z którymi kilkulatek sam sobie nie poradzi.

Nie oczekujmy, że pociecha od razu powie, na co potrzebne są jej pieniądze. Jeśli wydaje je na własne potrzeby, np. na colę, fast-foody, bo rówieśnicy po lekcjach sobie kupują, to można ustalić jakieś rozwiązanie i np. od czasu do czasu dać kilka złotych. Warto też powiedzieć, że jeżeli dziecko będzie potrzebowało pieniędzy, powinno przyjść do mamy czy taty i powiedzieć o tym, zamiast wykradać je z portfela.

Siedmiolatek musi przyjąć do wiadomości, że nie wolno kraść i że pieniędzmi w domu rządzą rodzice. Jeśli rodziców na to stać, mogą ustalić, że dziecko będzie dostawało kieszonkowe. Warto też zastrzec, że zostanie cofnięte, jeśli dziecko znów przyłapiemy na kradzieży.
Oczywiście bez względu na powód z jakiego dziecko podbiera innym pieniądze, musi się dowiedzieć, że robi źle. Rodzic jasno musi zakomunikować dlaczego tego nie wolno robić, co będzie grozić za takie postępowanie i dlaczego się na to nie zgadza.

Czy dziecko powinno zwrócić rodzicom skradzioną kwotę?

Najpierw należy się zastanowić co zrobić i co najważniejsze, być potem konsekwentnym. Jeśli pociecha ma wyrównać skradzioną sumę ze swego kieszonkowego, niech oddaje np. w małych ratach, by nie dopuścić do sytuacji, że znów nie będzie miała pieniędzy i je ukradnie. Jeśli np. dziecko podbierało kwoty przeznaczone na rodzinny wyjazd lub kino, powinno być pozbawione właśnie tej przyjemności.