Ocena:
oceń

rozmiar czcionki

|

|

|

|

Śmierć w rodzinie a dzieci. Czego nie wolno mówić? Jakich słów unikać?

Dziecku mówimy prawdę, ale rozważnie

O tym, jak pomóc dziecku pogodzić się ze śmiercią bliskiej osoby, przejść przez żałobę, rozmawiamy z Aleksandrą Wilkin-Day, psychologiem

Niezależnie od wieku dziecka, trzeba poinformować je o śmierci bliskiej osoby. Mówimy prawdę, że ktoś umarł a nie, np. że wyjechał.

Fot. iStockphoto

Niezależnie od wieku dziecka, trzeba poinformować je o śmierci bliskiej osoby. Mówimy prawdę, że ktoś umarł a nie, np. że wyjechał.

 

Jak się powinien dorosły zachowywać, co mówić, gdy umrze w rodzinie ktoś bliski?

 

Przede wszystkim powinniśmy być przy dziecku, gotowi do rozmowy i do odpowiadania na pytania. Dziecko, zadając je, samo wytyczy kierunek rozmowy i okaże dorosłym czego oczekuje. Ważne, by czuło, że może, ale nie musi, pytać i rozmawiać. Rodzic może też opowiedzieć o tym, co dzieje się po śmierci. Warto żeby dziecko znalazło jakieś pocieszenie np. "mama na nas patrzy, nic ją już nie boli").

Ale z tego typu rozmowami należy uważać, bo z jednej strony mogą uspokoić i dać nadzieję, ale z drugiej strony np. obietnica niedługiego spotkania ze zmarłą osobą może powodować, że dziecko samo będzie chciało umrzeć, by szybciej do niej dołączyć; mówienie, że Bóg zabrał kogoś do siebie budzi lęk i złość na tego Boga. To bardzo delikatna materia.

 

Co może czuć dziecko, które traci kogoś bliskiego?

 

Strata bliskiej osoby ogromnie zaburza dziecku poczucie bezpieczeństwa. Odbudowanie go jest podstawowym zadaniem dorosłych. Przez pewien czas dziecko może bardziej potrzebować kontaktu z bliskimi osobami, pozwólmy więc mu na to.

Tym, co pomaga odzyskać poczucie bezpieczeństwa i uspokoić się, są najprostsze rzeczy: cierpliwość, ciepło, kontakt fizyczny, np. przytulanie (dziecko może potrzebować go więcej, ale może też go unikać i należy to uszanować), powrót do porządku, rutyny, dotrzymywanie umów (np. odbieranie o umówionej porze z przedszkola czy szkoły pokazuje, że są w życiu rzeczy przewidywalne, że dorosłym można wierzyć, że wracają), akceptacja dla różnych zachowań i emocji przejawianych przez dziecko. Ulubione bajki czy przytulanki, również mogą pomóc w uspokojeniu się.

Odbudowanie poczucia bezpieczeństwa jest procesem, który wymaga czasu. Gdy go trochę minie, dziecko będzie spokojniej reagowało na rozstanie, wiedząc że jest ono krótkotrwałe. Jeśli lęk przed rozstaniem utrzymuje się przez długi czas lub nasila się, warto skorzystać z pomocy psychologa.

 

Strona: 1 2 3 4 5
Oceń artykuł:
nie lubię lubię to | Osoby które to lubią: cendrusia, edyta250908.

Poczytaj również

Podobne dyskusje na forum

Polecamy

Od 28. tygodnia ciąży mama powinna codziennie odczuwać ruchy dziecka.

Jak odczytywać ruchy dziecka w brzuchu matki?

Jak rozpoznać ruchy dziecka? Kiedy można czuć pierwsze ruchy dziecka? Czy da się je odróżnić od perystaltyki jelit, chociaż czasem objawiają się bulgotaniem, przelewaniem? Kiedy maluch kopie, tylko dlatego, bo się obraca, a kiedy wyraźnie daje znać, że...

czytaj

Wzmożone napięcie mięśniowe minie szybko dzięki rehabilitacji.

Wzmożone napięcie mięśniowe. Przyczyny i objawy

Nieprawidłowe napięcie mięśniowe to często spotykany problem u dzieci. Bardzo łatwo je zauważyć. Objawy wzmożonego napięcia mięśniowego to nienaturalne prężenie się i wyginanie do tyłu w literę C.  

czytaj

Obietnice sprzed narodzin dziecka walą się jak domek z kart.

Niespełnione obietnice

Przed porodem obiecują sobie: nigdy nie podniosę na dziecko głosu, nigdy nie stracę cierpliwości, nigdy nie braknie mi czasu na przytulanie i zabawę. I nigdy, przenigdy, nie będę jak moi rodzice. Ale macierzyństwo w realu z tych obietnic kpi sobie na całego.

czytaj

Co sądzisz o tym, by każda kobieta mogła zażądać porodu w drodze cesarskiego cięcia?



Zobacz wyniki ankiety, skomentuj