Szczepienie to ochrona dziecka przed chorobami

Takich chorób jak błonica, tężec, krztusiec, polio już nie ma, ale wciąż istnieją zarazki, które je wywołują. Dlatego ważne są profilaktyczne szczepienia obowiązkowe dzieci. Musisz zdawać sobie sprawę, że niezaszczepione dziecko może zachorować na jedną z tych chorób.

Znam rodziców, którzy w ogóle nie szczepią swojego dziecka. Długo mieli problem ze znalezieniem pediatry, który chciałby ich synka prowadzić i ewentualnie podejmować decyzje o jakimś leczeniu. Ci rodzice, wbrew całemu światu, uważają, że szczepienia szkodzą, bo wprowadzają do organizmu chorobę. Zdecydowana większość rodziców zgadza się na szczepienie dzieci. I całe szczęście - dzieci zyskują ochronę, a choroby - niegyś groźne, wręcz śmiertelne - przestają zbierać żniwo wśród najmłodszych.

Obalanie mitów

Szczepionki to nie żywe zarazki groźnej choroby, a jedynie specjalnie spreparowane ("zabite") dawki, które nie powodują choroby. Mają na celu wyprodukowanie w organizmie dziecka przeciwciał uodparniających na określoną chorobę. Szczepionki uczą układ odpornościowy rozpoznawać wroga, np. wirusa odry.

Szczepionki są bezpieczne i potrzebne, choćby do tego, żeby dziecko zostało przyjęte do żłobka czy przedszkola.

Kalendarz szczepień

Kalendarza szczepień musi pilnować rodzic. W przychodni po szczepieniu, zostanie zapisany na kolejny termin. Szczepienia obowiązkowe są bezpłatne, ale musi poprzedzić je wizyta u pediatry, który zadecyduje czy dziecko może być zaszczepione. A może być tylko wtedy, jeśli jest zdrowe. Szczepienia odbywają się co sześć tygodni.

Pierwszy obowiązkowy zastrzyk domięśniowy dziecko dostaje 24 godziny po urodzeniu przeciwko gruźlicy i wirusowemu zapaleniu wątroby (WZW) typu B (szczepionka przeciw żółtaczce).

Potem (2. miesiąc życia) – przeciwko WZW typu B (domięśniowo), błonicy, tężcowi, krztuścowi i (podskórnie) DTP.

Na przełomie 3. i 4. miesiąca powtarza się poprzednie szczepienie i dodatkowo dziecko dostaje zastrzyk podskórny przeciwko polio.

Po kolejnych sześciu tygodniach – trzecia powtórka przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi i polio.

Przełom 6. i 7. miesiąca – domięśniowo znowu WZW B.

Następne ukłucie w 12. miesiącu życia - szczepionka przeciwko gruźlicy, jeśli nie ma blizny po wcześniejszym tego typu szczepieniu.

Pomiędzy 13. a 15. miesiącem dziecko zostanie zabezpieczone przeciwko odrze, śwince i różyczce, około 18. miesiąca życia – na błonicę, tężec, krztusiec i polio.

W tym momencie zaczyna się przerwa w szczepieniach – trwa do 6. roku życia.

Część rodziców szczepi swoje dzieci szczepionkami skojarzonymi - wówczas wkłuć jest mniej (są to szczepionki 5w1 i 6w1). Te szczepionki są jednak odpłatne. Szczepienie jest dla dziecka mniej nieprzyjemne, ale efekt zdrowotny jest ten sam.

Szczepienia zalecane: rotawirusy, pneumokoki, meningokoki, ospa wietrzna

Rodzice mogą też zdecydować o dodatkowych szczepieniach przeciw zakażeniu rotawirusami wywołującymi u dzieci biegunki, przeciw pneumokokom i meningokokom (bakterie odpowiedzialne za takie choroby jak zapalenie opon mózgowych czy zapalenie płuc) a nawet przeciw ospie wietrznej, która przez część rodziców jest uważana za lekką chorobę dziecięcą, ale - jak każda choroba - niesie niebezpieczeństwo powikłań. Te szczepionki są odpłatne, choć część dzieci może liczyć na bezpłatne szczepienie, zwłaszcza przeciw pneumokokom i meningokokom. Kalendarz tych szczepień ustala lekarz, bo zależy on od wieku dziecka i od rodzaju szczepionki.

Tylko szczepienie przeciw rotawirusom trzeba obligatoryjnie zacząć najpóźniej razem z drugim obowiązkowym szczepieniem, bo ostatnią dawkę szczepionki dziecko musi przyjąć przed skończeniem 6. miesiąca.

Maść znieczula miejscowo

Oczywiście dzieci płaczą w czasie szczepień. Po pierwsze zastrzyk boli, a po drugie niemiłe jest rozbieranie i dotykanie przez obce osoby. Istnieje specjalna maść (poproś lekarza o receptę), która działa znieczulająco miejscowo. Godzinę przed zastrzykiem smarujesz miejsce, w które wkłuje się pielęgniarka i zaklejasz plasterkiem cienką warstwę maści. Dla maluszka najlepszym pocieszycielem w cierpieniu i nerwach będzie przytulenie do piersi mamy zaraz po szczepieniu. Uspokój w ten sposób maleństwo, a dopiero później je ubierz. W przychodni nie musisz się śpieszyć.