Zez to nieprawidłowe ustawienie oczu. Jest poważnym schorzeniem, które może sprawić, że chore oko będzie coraz mniej widziało. Zez jest zjawiskiem normalnym jedynie u noworodków i we wczesnym okresie niemowlęcym. Ale ten zazwyczaj zanika w wieku 12 tygodni.
U trzymiesięcznego maluszka oczy powinny być ustawione równolegle. Jeśli jednak oko malucha zbacza do nosa albo w kierunku skroni, mamy do czynienia z zezem. — Dziecko może też zezować naprzemiennie raz jednym, raz drugim okiem — mówi lek. Daria Malawko, okulistka z Centrum Medycznego Puławska.
Konieczna jest wówczas odwiedzenie okulisty. Bo zez nie jest przypadłością, z której dzieci wyrastają, trzeba go leczyć. Już podczas pierwszej wizyty można określić, czy mamy do czynienia z chorobą zezową. Są dzieci, które wymagają obserwacji, bo diagnoza nie jest od razu jednoznaczna i leczenie zeza nie jest przesądzone. — Dotyczy to małych dzieci z zezem pozornym (budowa gałki ocznej stwarza wrażenie zeza, zeza pozornego się nie leczy) lub maluchów, u których zez występuje jedynie okresowo – dodaje okulistka.
Jakie są najczęstsze przyczyny zeza? Mogą to być:
- wrodzone, pourazowe lub pozapalne zmiany w obrębie poszczególnych części oka,
- wady wzroku,
- zaburzenia oczodołu, mięśni poruszających gałką oczną, nerwów unerwiających mięśnie gałkoruchowe
- zaburzenia w obrębie ośrodkowego układu nerwowego.
Zez może być chorobą dziedziczną, dlatego jeśli w rodzinie ktoś cierpi na tę chorobę, należy poinformować lekarza, który będzie obserwował dziecko od wczesnego okresu życia. — Czasami zez może być związany również z poważną chorobą oczu, zapalną lub nawet nowotworową, dlatego każdy przypadek tego schorzenia powinien być szybko zdiagnozowany i leczony — radzi okulistka. Jeśli u dziecka zez pojawi się nagle, należy natychmiast skontaktować się z okulistą.
Zez u dziecka: leczenie
Leczenie zeza powinno być podjęte jak najszybciej po wykryciu, bo wtedy istnieje szansa na jego wyleczenie i niedopuszczenie do wystąpienia jego następstw. Nieleczona choroba oczu powoduje powstanie trwałego niedowidzenia zezującego oka, co na stałe upośledza zdolność widzenia przestrzennego przez dziecko. Sposób leczenia zeza zależy od etiologii choroby. — W zezach wrodzonych, z dużym odchyleniem, konieczne jest leczenie operacyjne, pacjenci z zezem akomodacyjnym związanym z nadwzrocznością średnią lub wysoką muszą nosić okulary korygujące, które wyrównują wadę wzroku — mówi lekarka. Powodują one, że każdym oczkiem dziecko widzi podobnie.
Dla niemowląt przeznaczone są miękkie, silikonowe okularki lub soczewki kontaktowe. Dwulatkom zaleca się plastikowe okulary. Gdy dziecko widzi gorzej tylko jednym okiem, podczas noszenia okularów, zdrowe oko zasłania się plastrem, by to chore zmobilizować do pracy. Jeśli jednak dziecko ma wadę wzroku obu oczu, ale jej wielkość jest różna (wynosi kilka dioptrii), wówczas wskazane są soczewki kontaktowe. Starszym pociechom, które skończyły 3 lata, dodatkowo zaleca się ćwiczenia wzroku. Są one wykonywane w poradni leczenia zeza.
Ważna profilaktyka
Profilaktyczne badania okulistyczne u dzieci są pomocne w wykrywaniu wad wzroku, zaburzeń ruchomości mięśni gałek ocznych, zaburzeń w rozwoju widzenia obuocznego. — Rodzice powinni obserwować czy dziecko ustawia oczy równolegle, czy oko nie zbacza na zewnątrz lub w kierunku nosa, czy dziecko nie mruży oczu, nie przekrzywia głowy, nie przymyka jednego oka przy uważnym patrzeniu. Jeśli występują niepokojące sygnały należy udać się na badanie wzroku — radzi dr Daria Malawko.
made by artflash interactive 
