Nie wyśmiewaj, a dopinguj

Dziecko uczy się poczucia wstydu najczęściej od rodziców czy opiekunów, którzy mówią mu jak należy się zachowywać, jakie powinno być. Bywa, że rodzice sami są wstydliwi i nieświadomie przenoszą swoje emocje na dzieci.

Przedszkole oswaja z grupą

Dziecko wstydliwe wymaga większej troski i pomocy nie tylko rodzica, ale i opiekuna lub wychowawcy. — Jeśli maluch w przedszkolu siedzi z boku, nie bawi się z rówieśnikami, płacze, nie przyjaźni się z nikim to sygnał, że należy z nim porozmawiać i poznać przyczynę takiego zachowania. Panie przedszkolanki powinny zwrócić uwagę na tego typu zachowania i powiedzieć o tym rodzicom — dodaje. Mniej odważne brzdące trzeba wspierać. Pomoże im to uwierzyć we własne możliwości, przekonać się, że są zdolne i gotowe do podejmowania odpowiednich dla wieku działań. Edukacja przedszkolna wpływa pozytywnie na rozwój umiejętności społecznych dziecka. W grupie uczą się pewności i zachowań międzyludzkich.

Z nieśmiałością można sobie skutecznie radzić. We wczesnym dzieciństwie wystarcza praca rodziców. Jeśli odczuwają trudności w porozumiewaniu się z dzieckiem lub są zaniepokojeni jego zachowaniami, mogą udać się do specjalisty, który podpowie jak to robić. — Gdy nasza pociecha ma jakiś problem, z którym sobie nie radzi, można opowiedzieć jej o własnych doświadczeniach, o naszych sposobach radzenia sobie w stresowych sytuacjach. W ten sposób pokazujemy dziecku, że je rozumiemy, pomagamy mu nazwać emocje i znaleźć metody radzenia sobie z nimi — podpowiada psycholog.

Ważne jest również, aby rodzic przyjrzał się także swojej nieśmiałości i tego, jak sobie z nią radzi. Maluchy powinny też wiedzieć, że poczucie pewności siebie jest w życiu bardzo ważne. Można mu opowiedzieć o korzyściach z tego płynących, np. że wychodząc do ludzi, można mieć przyjaciół, odczuwać większą radość z życia, itp. Istotną rolę w pokonywaniu nieśmiałości jest nagroda. Może być silną motywacją do pokonania wstydu. Chwalmy, nagradzajmy za każde śmiałe zachowanie. Mówmy czasami o innych dzieciach, które są odważne, np. „fajny jest ten chłopiec, bo powiedział nam dzień dobry". Nieśmiałość nie jest straszna. Można sobie z nią poradzić, systematycznie pracując razem z dzieckiem. Na pokonanie jej potrzeba jednak czasu, cierpliwości i wytrwałości.