Bobas na okrągłym stole - praca konkursowa

Obieram, kroję, mieszam, próbuję - moja 3-letnia Córcia, dzielny sekundant i pierwsze dłonie do pomocy, stwierdza stanowczo: "Ja nie będę jadła, proszę tylko łabuszko".

Pokrojone banany, pomarańcze i inne owoce łypią na mnie ze szklanej salaterki, mniam. Zapach cytrusów nieodłącznie kojarzy mi się ze
świętami; przekleństwo dziecka epoki PRL? A może to błogosławieństwo? A może jestem ostatnim pokoleniem, które potrafi docenić smak, wyczuć określony zapach i natychmiast go w zmysłach przetworzyć, wsłuchać się i usłyszeć a nie tylko wpatrywać w migoczące, otępiające mózg ekrany?

Wszak pamiętam, jak wieczorami, wykąpana i pachnąca pastą "Biały ząbek", którą regularnie podjadałam, leżałam pod kołdrą, wsłuchując się w kojące dźwięki płynącego z radia słuchowiska dla dzieci. A rano, gdy wpadałam jak bomba do kuchni, szykując kolejną wymówkę, co tu zrobić, by nie zjeść mlecznej zupy, Babcia wesoło podśpiewywała przy audycji Lato z Radiem.
Pewne zapachy i smaki były zarezerwowane jedynie na święta, ale jakie to były smaki!!! Pierwsza pomarańcza (a najczęściej
jedyna) pachniała jak wszystkie cuda świata, a po odchyleniu skórki zapraszała na wyprawę w nieznane! Zjawiskowa była pierwsza puszka
Coca Coli! Biegałam z pustą już, po podwórku chyba ze trzy dni.

Z koleżankami zbierałyśmy opakowania po czekoladach; kolorowe papierki z zatrzymaną, gdzieś w zakamarkach ulotną wonią były dla nas
przepustką do świata wyobraźni. Bo to ten świat marzeń, fantazji, dziecięcej przygody, miał wtedy największe znaczenie;
potrafiliśmy bawić się godzinami. Nikt nie biegł do domu, by grać na komputerze, życie wszak toczyło się w realu: stanie w kolejkach i gryzienie anyżowych dropsów lub wylizywanie oranżady w proszku z brudnej dłoni. Jeżdżenie z Dziadkami na działkę, by łapać motyle i zrywać czereśnie. Wyprawy trzema autobusami do Maminej koleżanki, która zbierała kolorowe, zagraniczne gazety z wykrojami. Niepowtarzalny smak smażonej na kolację mortadeli z cebulką. Pogryziona z emocji szklanka w punkcie wody z sokiem z saturatora - ależ byłam przejęta.

Choćbym nie wiem jak się starała wyszukać wady, lata dziecięce wspominam z uśmiechem, jako pasmo wesołych przygód, radości i
wszechobecnej w moim codziennym życiu miłości. Choć nikt mnie nie rozpieszczał, to nie potrafię patrzeć źle na najmłodsze lata mojego
jestestwa.
Teraz, jako 30-latka, jako mama i kobieta, wspominam tamte czasy z rozrzewnieniem. Takiego dzieciństwa niejeden mógłby pozazdrościć! Mam wrażenie, że dzisiejszym dzieciakom brakuje naszej fantazji, naszych przeżyć, naszych marzeń. Za dużo mają na wyciągnięcie ręki, by to docenić. Za łatwo im przychodzą przyjemności a przed złem chowają się w cyberprzestrzeni - wszak łatwiej rozwiązać problem na gadu-gadu, niż oko w oko.
Niezwykle jestem ciekawa, jakie będą wspomnienia z dzieciństwa mojej Córci. Na razie mogę zrobić tyle, by w wakacyjne poranki witało ją Lato z Radiem. A bananów po prostu nie lubi - woli swojskie łabuszka...

Zobacz wyniki konkursu "Bobas na Okrągłym Stole"...