Kształtowanie odrębności

Wyjątkowe bliźnięta urodziły się w lipcu 2008 roku w Berlinie. Jeden z chłopców jest biały, a drugi czarnoskóry. Lekarze mówią, że u jednego przeważyły geny matki, u drugiego ojca. Bliźnięta o różnym kolorze skóry zdarzają się bardzo rzadko. Raz na milion urodzeń!

Dwukolorowe bliźniaki w momencie przyjścia na świat niewiele różniły się wielkością i wagą: jeden miał 49 cm i ważył 2,65 kg, a drugi 50 cm i 2, 60 kg. Są bliźniakami dwujajowymi. Mają czarnoskórą mamę pochodzącą z Ghany i białego ojca, urodzonego w Pocztadmie.
- Przynajmniej nie będą mieli kłopotów z własną tożsamością – komentuje Agnieszka Gąsierkiewicz, psycholog kliniczny.

Nigdy nie są jednakowe

- Wychowywanie bliźniąt jedno czy dwujajowych jest niełatwym wyzwaniem przede wszystkim dla rodziców i nie ma na to gotowej formuły – przyznaje psycholog. – Nawet jednojajowe bliźniaki, podobne do siebie jak kropla wody nigdy nie są jednakowe. To dwie różne istoty, mają odmienne pragnienia i potrzeby, co widać już w pierwszym niemowlęcym półroczu życia – mówi specjalistka. – Bliźniaki nawet jednojajowe potrzebują różnej ilości godzin snu, o innych porach lubią być karmione, co innego im smakuje. Dzieci nie muszą mieć takiego samego rozkładu dnia, bo jedno dziecko szybciej się męczy i chce zasnąć wcześniej niż drugie – wyjaśnia specjalistka. Dlatego rodzice powinni wychwytywać te różnice i podkreślać indywidualizm każdego z dzieci. Każde z dzieci powinno wiedzieć, że jest odrębną jednostką – mówi psycholog.

Wystarczy naturalnych podobieństw

Podobieństw jest tak dużo, że nie warto dodatkowo ich podkreślać przez jednakowe ubranka czy kupowanie tych samych zabawek. Nie wolno iść na łatwiznę i traktować dzieci jak jedno tylko podwójnie. Nie należy mówić – „idą chłopcy”, co unifikuje bliźnięta - a każde dziecko oddzielnie wołać po imieniu.
Jeden maluch może zacząć chodzić wcześniej niż drugi, a drugi szybciej korzystać z nocnika. Rodzic nie powinien się zachwycać szczególnie osiągnięciami jednego z dzieci i chwalić je w opozycji do drugiego. Nie wolno dzieci zawstydzać, że nie zdobyły jeszcze jakiejś sprawności fizycznej – to rady psychologa. - Każde dziecko rozwija się w swoim tempie – mówią pedagodzy.