Ocena:
oceń

rozmiar czcionki

|

|

|

|

Reżim przedszkolny pokonany

Wspomnienie Ewy Winnickiej z dzieciństwa w PRL-u

Pierwszego września 1977 roku mama doprowadziła mnie do sali maluchów (ze względu na moje 5 lat miałam wskoczyć do starszej grupy z pominięciem misiów), gdzie nauczycielki oderwały mnie od jej nogi i zamknęły mamie drzwi przed nosem.

W PRL, pierwszego dnia przedszkolanka odrywała dzieciaka od nogi mamy i zamykała jej drzwi przed nosem.

Fot. BE&W

W PRL, pierwszego dnia przedszkolanka odrywała dzieciaka od nogi mamy i zamykała jej drzwi przed nosem.

Po każdym zatrzaśnięciu drzwi za mamą, całymi dniami siedziałam na dywanie, płakałam i nie pamiętam, żeby ktokolwiek chciał się ze mną bawić. Już wtedy byłam pewna, że to z powodu moich spodni.

Tylko same rajtki były gorsze

W deficytowym - nie tylko dla mojej rodziny - okresie nosiłam rozciągliwe spodnie z anilany odziedziczone po starszej siostrze. Ona jest starsza ode mnie 13 lat, więc moje spodnie miały krój wprowadzony na rynek w połowie lat 60. Były ciemnoburaczkowe w czerwone groszki, przetarte na tyłku i kolanach. Grzały w lecie, chłodziły w zimie. Nie trzeba było wyostrzonego zmysłu estetycznego, żeby już w wieku pięciu lat wiedzieć, że te spodnie to zupełny obciach. Nawet w Sosnowcu, dość nietrendowym w 1977 roku mieście. Tak to czułam i wydawało mi się, że inne dzieci też to widzą. Ale alternatywą było występowanie w samych rajstopach, co było dnem, zwyczajem praktykowanym jedynie przez jednostki nieliczące się w hierarchii grupy. One musiały zajmować się sobą w gorszym świecie pięciolatków w rajtkach, gdzieś poza dywanem.
Brak akceptacji liderów grupy powoli rozrastał się we mnie w poważny kompleks, a każdorazowe pojawienie się w spodniach wiązało się z niemiłym przeżyciem. Fioletowanie stóp w listopadzie było dla mnie tylko pretekstem, żeby przerwać koszmar.

Fioletowanie stóp

Smarowanie stóp nadmanganianem potasu a następnie odbijanie ich na pergaminie miało na celu wczesną diagnozę płaskostopia przedszkolaka.
Zdjęcie dolnej części ubrania, czekanie w kolejce do gabinetu pielęgniarki, wkładanie stóp do miski z niewiadomą fioletową cieczą wydawało mi się nie do zniesienia. Nie pozwoliłam więc służbom przedszkolnym na to upokorzenie. Po stoczeniu ze mną krótkiej walki, przedszkolanki w końcu zadzwoniły do mamy, żeby odebrała mnie z placówki. I już nigdy więcej nie pozwoliłam się tam zaciągnąć. Przez następne dwa lata zajmowała się mną babcia.

Mniej więcej 30 lat później, kiedy mój syn miał zostać przedszkolakiem, myślałam o tym, jak łatwo pozwolono mi zrezygnować z mojego przedszkola. Podręczniki psychologii rozwojowej poddawały dręczącą myśl, że ten brak wczesnej socjalizacji w grupie mógł być powodem późniejszych kłopotów tego samego gatunku. Czy naprawdę zrezygnowałam z powodu posiadania idiotycznych spodni? A może umknął mi jakiś inny fakt, jakaś krzywda doznana ze strony nauczycielek, jakaś przemoc ze strony dzieci? Nic takiego nie przychodziło mi do głowy.
A potem mieliśmy zjazd z okazji rocznicy matury i spotkałam Agnieszkę, moją przyjaciółkę z wczesnego dzieciństwa, z podstawówki i liceum, dziś z cenioną lekarkę w Szwecji. To ona była na naszym domowym podwórku szefową bandy. I nagle słyszę, jak mówi komuś z boku: „Winnicką pamiętam jeszcze z przedszkola. Uciekła jak fioletowali nam nogi. Nie pozwoliła ściągnąć sobie spodni. Miała takie ulubione spodnie w grochy i nie pozwalała na nie patrzeć ani nawet dotknąć nogawki. Jakby ze złota były wydziergane. Trzymała kurczowo te swoje spodnie, wyła i nie pozwalała ich ruszyć. Walczyła jak lwica”.


 

Oceń artykuł:
nie lubię lubię to | Bądź pierwszym który to lubi.

Komentarze

  • zebrrra | 13-07-2009 11:39:35

    pamiętam każde przedszkole, do którego chodziłam (było ich 5). z każdego z nich zapamiętałam coś innego. ehhh, wydusze to z siebie wreszcie Do pierwszego chodziłam jeden dzień stało się to za sprawą pewnej pani przedszkolanki, która dała mi po łapach za to, że zaglądnęłam do jednej z szuflad z naklejoną biedronką (do tej pory nie wiem czy była to szuflada któregoś dziecka czy może jakiś maga...
  • yvonta | 07-10-2014 11:53:53

    to się cieszę że poszłam dopiero do 0 co prawda jako 5 latek ale mam same dobre wspomnienia (może resztę wyparłam)
  • mikaa997 | 27-02-2015 15:02:44

    oj ja na szczęście nie spotkałam się z przedszkolnym reżimem
  • Doris85 | 05-04-2015 12:20:54

    Ja byłam strasznym niejadkiem, może nie tyle niejadkiem co dzieckiem, które je tylko to co mu smakuje I okresu przedszkolnego nie wspominam najlepiej. Przez mój bunt przy jedzeniu Panie - w celu wychowawczym jak się domyślam - zabierały mnie do starszej grupy, stawiały na środku sali i mówiły, że ta dziewczynka nie chce jeść. I się dzieci śmiały... Albo zmuszanie do spania... Dobrze, że teraz ...

Poczytaj również

Zobacz więcej na temat: rodzina, rodzice, produkty dla dzieci

Polecamy

Robert Makłowicz podczas Festiwalu Zupy w Krakowie

Chilli con carne z tortillą Roberta Makłowicza

Jestem przeciwnikiem oddzielnego gotowania dla dzieci. Z takiego gotowania specjalnych dań dla maluchów wyrastają analfabeci kulinarni, którzy jedzą najpierw w domu papki bez żadnego smaku, potem w przedszkolu, w stołówce szkolnej, a kończą na brejach w...

czytaj

Przy 28-dniowym cyklu, jeśli do zapłodnienia doszło w 14. dniu cyklu, hormon w moczu pojawi się dopiero po 4 tygodniach od zapłodnienia.

Test ciążowy. Po ilu dniach od spodziewanej miesiączki zrobić test?

Testy domowe z moczu mają około 95 procent skuteczności. Zazwyczaj, gdy są przedwcześnie zrobione, częściej są fałszywie ujemne niż fałszywie dodatnie. Testy te wtedy częściej mówią, że kobieta nie jest w ciąży niż, że jest.

czytaj

Przed kąpielą trzeba było ogrzać pomieszczenie elektrycznym piecykiem, żeby dziecko nie wrzeszczało jak odzierane ze skóry.

Jak to było, być rodzicem w PRL?

Jesteś zmęczona, niewyspana i wiesz, że w najbliższym czasie nie odpoczniesz. Sterta do uprasowania, obiad do ugotowania, spacer z dzieckiem i przed nim trzeba doprowadzić się do porządku. A twój dzidziuś wciąż płacze. Możesz wierzyć lub nie, ale młoda...

czytaj

Co sądzisz o tym, by każda kobieta mogła zażądać porodu w drodze cesarskiego cięcia?



Zobacz wyniki ankiety, skomentuj