Moje przeżycia-dzieci,dom,rodzina-po prostu o wszystkim

Od kilku dni kolejne postępy robię i zaskakuję mamusię i tatusia.
Dzisiaj rano mamusia poprosiła mnie ,bym przyniósł kapcie,bo chciała mi założyć.A ja akurat szedłem do niej,od Ewy.Ale się zawróciłem i podeszłem do rowerka.Tam sięgnąłem,ale rowerek trzeba było odsunąć,mamusia mi pomogła,a ja--ku jej zaskoczeniu-wyjąłem pierwszy kapeć i jej podałem!!! Ale mamusia się cieszyła.

No i nauczyła mnie robić indianina. Podejrzała to u swojej koleżanki,która wstawiła filmik ze swoją córeczką,pokazała mi ,to w ciągu kilku dni załapałem o co chodzi i teraz już umiem.Początkowo jak mi to pokazała,nie chciałem tego pokazywać,tylko podnosiłem jej rękę by mi to pokazywała,a ja się głośno śmiałem.Ale już się nauczyłem,ale na zawołanie jeszcze nie robię...

No i stało się.Mąż zakonczył leczenie.Wczorajszy dzień był jednym ze szczęśliwych.

 

   Ze swoją chorobą walczy od stycznia 2005r.Tzn wtedy mu wykryto,ale ile czasu ją w sobie nosi(ł)-nie wiemy.I raczej nie dowiemy się.Mamy podejrzenia,ale to trzeba by udowodnić.

 

Na szczęście trafił do wspaniałej pani doktor,a przede wszystkim do szpitala,który dba o pacjenta (no,przynajmniej my nie narzekamy).Był raz już poddany leczeniu,ale się nie udało.Teraz drugi raz.48 tygodnie nerwówki,regularnych wizyt,brania leków.Ale koniec.Wczoraj zakończyliśmuy.

Jak narazie wyniki są dobre.Ale ostateczny wynik będzie za pół roku.Tak więc teraz -czekamy.

Po raz drugi ,bo wczoraj byli kolejni goście i tym razem prawdziwy tort ze świeczką i fontanną tortową.O fontannie pomyślała Ewa.W sobotę pojechała na zbiórkę harcerską z koleżanką,gdy wróciła-miała dla małego prezenty: fontanna właśnie,mydełko ,no i koleżanka też coś od siebie dała-kaszkę ryżową.Byłam w szoku.Ale z tego co widze,to ta dziewczynka lubi Kacperka,i choć przecież ja nie wymagam,a tym bardziej nawet nie spodziewałam sie-to kupiła mu kaszkę.W każdym razie kaszka się przyda.

 

Wczoraj odebrałam ze sklepu tort.Poszliśmy z Łukaszem,dokupiliśmy paluszki,napoje.W sobotę wieczorem z Jackiem robiliśmy wafelki,takie przekładane.Wczoraj rano Ewa tylko pokroiła.

No i na 13  zjechali goście.Babcia z dziadkiem (moi rodzice) i wujek z ciocią z synkiem ( mój brat z żoną i synkiem,a moim chrześniakiem).Tort zjedliśmy,oczywiście najpierw zapaliliśmy fontannę (miałam jak zwykle problem,którą stronę się zapala,ale się udało..),potem świeczka,no i ...z Kacprem zdmuchnęliśmy.Dostał fajny samochodzik-wywrotkę z klockami,z których można ułożyć pociąg oraz bączka,co świeci i gra jak się kręci.Ileż zabawy miał nasz junior wczoraj przy tym...Tylko Wojtek mu wszystko zabierał,chciał akurat to samo co on.No ale cóż-to tylko dziecko.Musi nauczyć się dzielenia z innymi.

Wszystko smakowało,choć niewiele tego było.Ale nie jest to ważne.Najważniejsze,ze choć skromnie,ale z miłości wyprawiliśmy dziecku urodzinki,takie ważne bo już PIERWSZE.Nasz synek skończył roczek,najstarsze go rozpieszczają...Ach,jak ja sie cieszę ,że ta moja młodzież go tak kocha.Jak widzę,co oni robią...Ewa kupiła prezent,niby takie małe coś ale ile serca w to dała! Zarobine pieniązki w helloween przeznaczyła dla brata.Łukasz też chciał kupić coś od siebie.Ale wyperswadowałam mu to z głowy,ale wiem,ze jak będzie miał okazje to zrobi to...

Ale dla mnie nie są ważne prezenty.Tylko ta ich bezgraniczna miłosć,którą widzę na codzień,i łezka się wtedy kręci w oku...

Tort dziś dojadaliśmy,bo nie dojechali wszyscy zaproszeni goście.Szwagier ma przyjechać za tydzień,chrzestny-ma za daleko,brak własnych funduszy ,mama  w sanatorium,nie ma jej w domu,więc ma wybaczone.

 

Ogólnie rzecz biorąc urodzinki udane.

Tym razem z prawdziwym tortem .I gości było więcej,bo babcia z dziadkiem z Mińska,i wujek Paweł z ciocią i Wojtkiem.Dostałem od nich bączka,a od babci i dziadka samochód-wywrotkę z klockami.Ale jazda.
Tort jadłem oczywiście,był pyszny.I fajnie ,że byli znowu goście,bo czułem się taki ważny!!!

Wczoraj było w domu wielkie święto.Kacperek skończył roczek!

 

Już nie jest niemowlakiem.Oto przed wami Kacper Junior.

Wow.Ale to szybko zleciało...

 

Jak przystało na urodzinki trzeba było je wyprawić.Tak naprawdę,takie właściwe wyprawiamy jutro.Będzie tort i goście.Niedużo,tradycyjnie.Tort już gotowy,jest w sklepie do odebrania.

 

Ale póki co wczoraj,w dzień swoich urodzin Kacperek miał swoich gości.W południe przyjechała chrzestna ze swoim chłopakiem no i prezentem,który trzeba było złożyć.To rowerek.

W czasie gdy Jacek próbował złożyć rowerek,Sylwia dyskutowała z Ewą,a ja szykowałam obiad.Nie chciałam by dzień był taki "goły",więc poczęstowałam gości obiadem.Po obiedzie czas na ...tort.Co prawda to nie był prawdziwy tort,tylko koszyczek z kruchego ciasta,wypełniony kremem karpatkowym,a na nim żelki.Wyglądał przepięknie.I smakował wszystkim.Na "torcie" widniała świeczka 1 . To wszystko zasługa chrzestnej,sprawiła świetną niespodziankę.

 

Urodzinki były udane,chociaż skromne.Nasze dziecko skończyło rok,jest o rok starsze.

 

 

 

Miałem dziś gości.Przyjechała do mnie chrzestna z pięknym prezentem.Byłem bardzo zaskoczony,ale mamusia wytłumaczyła mi ,że dziś są moje PIERWSZE urodziny i to moje wielkie święto.Od chrzestnej dostałem rowerek.Do tego przywiozła piękny mini torcik na stół,a mamusia przygotowała pyszny obiad.Ciocia była ze swoim chłopakiem,wujkiem Jackiem.Rowerek bardzo mi się podoba.I teraz już jestem zadowolony,że miałem swoje urodzinki.W końcu roczek kończy się tylko 1 raz.

Wtorek po południu i w nocy,potem jeszcze trochę w ciągu dnia.W nocy termometr pokazał nawet 40 stopni.Ale mama dała paracetamol i przeszło.Twierdzi ,że to zęby,bo wkładam palec do buzi.Pewnie mnie tam boli....

No i dzień Wszystkich Świętych minął.Oczywiście skorzystałam z okazji ,że piękna pogoda,i...wsiadłam na rower z bąblem i pojechaliśmy na cmentarze.

 

Odwiedziłam grób mojego dziadka,grób dziadka mojego męża,grób mojego pradziadka.

Nie żałuję ,że pojechałam.Szkoda by było nie skorzystać z tak pięknej pogody.W drodze powrotnej synek spał.Na pewno dla niego coś nowego-jego pierwsza wizyta na cmentarzu w takim dniu.

Na drugim cmentarzu byliśmy na grobie mojego drugiego dziadka i cioci.No i obowiązkowo -grobek małej Martusi.Pisałam o niej.Gdyby żyła -miałaby 21 lat.Uczę dzieci odwiedzając ten grobek co roku.Teraz byłam z malutkim.Tłumaczyłam mu.Nie ważne ,że nie rozumie.Przyjdzie czas,to zrozumie.Ale przynajmniej,będzie wiedział,że to ktoś bliski naszej rodzinie.Przynajmniej dla mnie.Miałam wtedy 15 lat.A teraz moje dzieci idą w moje ślady pamiętając o tej małej istotce,której nie było dane żyć na naszym świecie.