Są dwa serca - ich ciągłe nieustanne bicie zdaje się w dwóch jestestwach jedno tworzyć życie. http://www.blogroku.pl/ebobas,gwgqt,blog.html

Błysk w oku, szelmowski uśmiech, minka mówi wiele...oj jak tylko zaczne raczkować będziesz biegać za mną mamo:) a w oddali słychac chichot małej ślicznotki:) pewnej to by powiedziała dzis rano, ale jak na razie jesteśmy na etapie baba, dada i abruuuu. Jakiż słodki głosik wypowiada kolejne dziwne słówka, a jak krzyczy:) testuje słowie gardlo i cierpliwość rodzicielki. Czytamy dziś razem wierszyki i śpiewamy piosenki( tak tak, ja śpiewam, niestety, ale czego nie robi się dla dziecka, dobrze, że tylko ona to słyszły i jak na razie nie powie, mamo skończ już, słoń Ci nadepnął na ucho:) piszczy z radości , płacze gdy jest jej źle, złości gdy nie może podnieść jednocześnie główki i pupy. takie rozkoszne rozmowy między matka, a córką

Och co to za dzień! Ponieważ na dworzu szaro, buro i ogólnie bardziej jesiennie postanowiłam uporządkować nieco zdjęcia i założyć pamiętnik z naszych 7 miesięcy:) przeżyłam chwilę grozy, gdy okazało się, ze mam w komputerze jedynie zdjecia Tosi...a gdzie reszta? wycieczki, bale, ślub i inne zjawiska przyrody? Myślałam, ze po zmianie komputera przeniosłam wszystko...a tu niemiła niespodzianka, dysk pusty:( powoli zaczęłam się już godzić z bezpowrotną stratą moich ukochanych zdjęc, w duchu ciesząc się, że Tośkowe fotki są na miejscu i nagle coś mnie tknęło, by zajrzeć co mieści się na moim pendrivie- cud, zdjęcia są:) więc przeszłośc ocalona od zapomnienia:) przy okazji zaczęłam też czytac moje stare wpisy na blogu- z czasów ciąży:) łezka w oku się kręci, tyle wspomnień. Ciekawe co na te wpisy powie moja królewna jak je sobie kiedyś przeczyta? Oj mama chyba Ci się bardzo nudziło....a może dziękuje mamo, cudownie wiedzieć jak czekaliście na mnie:) Te wpisy uświadomiły mi jak bardzo człowiek zmienia się z dnia na dzień i jaką bezcenną pamiątką będą dla mnie kiedyś( za jakieś 30 lat) warto spisywać swoje uczucia, radości i lęki, opisywać szczęście, bo kiedyś w taki pochmurny dzień jak dziś, mogą one wyłonić nam naszą jasną stronę życia. Rzecz jasna dla mnie jest to moje kochane już nie brzuszkowe, ale całkiem realne szczęście w postaci córeczki

Tośkowa mama

Mamusia postanowiła, że wieczór spędzi na mieście:) więc zatrudnia babcię do opieki nad córcią, szykuje spódniczkę( miło jest włożyć coś innego niż dres) maluje paznokcie na czerwono( ostatni raz ten kolor zawitał u mnie jakiś rok temu:)) prosi tatusia o rezerwację stolika i nic jak tylko czekać na upragnioną godzinę wyjścia. Prostuje włosy, maluje usta i jest gotowa na wielkie wyjście:) Wybrała hinduską kuchnię( w końcu trzeba kiedyś spróbowac czegoś innego niz makaron czy chińszczyzna) W uroczej knajpce, w blasku świec próbuje tych wszystkich sosów i czuje jak brakuje jej tchu, takie to ostre....pali jak diabli, po chwili robi jej się gorąco i szczerze  żałuje , że wybrała właśnie tą kuchnię. Na koniec herbata z mlekiem po hindusku łagodzi ten ostry smak, a ona w duchu prosi by kelener nie pytał jej czy smakowało....uff nie pytał , wychodzą z restauracji, a wieczór jest tak ciepły, że spacerują po mieście, jest sobota i wszędzie tłok, więc postanawiają wrócić już do domu. Jaka ulga gdy są już  w domu, można zdjąć  buty:) Dziecko od dawna śpi, więc rodzice mają czas tylko dla siebie. Pomimo ostrego posmaku na ustach mamusia uważa, że wieczór był udany:)

Kolejna sobota pełna zadań i przeróżnych zajęć( nie zawsze przyjemnych, ale niestety wszystko trzeba jakoś przetrzymać) zaciskam zęby, próbuje nie myśleć, może się uda. W końcu nastał kolejny dzień i znowu można wszystko zaczać jeszcze raz, wciąz wierze , ze jeszcze warto. Z uporem wstaje( choć w głębi serca w ogóle nic bym nie robiła i zatopiła sie bez reszty w użalaniu się nad własnym zyciem) Po raz kolejny zbieram się w sobie i wstaje-robie to dla siebie i dla dziecka- dla niej musze być silna i wciąz trzymam łzy gdzieś głeboko- niech widzi tylko uśmiechniętą i szczęśliwą mamę. Troszkę smutny ten wpis, ale jak tak patrzę na przeszłość , to widzę ile błędów popełniłam , są takie których ciagle załuje, są sprawy wciąz nie zamknięte, nie do końca załatwione, męczy mnie to, bo obiecuje sobie, że w końcu uporam się z duchami przeszłości, ale najgorzej zabrać się do czegoś długo odkładanego, mam nadzieje, ze w tym roku wreszcie osgiągne sukces.