Och co to za dzień! Ponieważ na dworzu szaro, buro i ogólnie bardziej jesiennie postanowiłam uporządkować nieco zdjęcia i założyć pamiętnik z naszych 7 miesięcy:) przeżyłam chwilę grozy, gdy okazało się, ze mam w komputerze jedynie zdjecia Tosi...a gdzie reszta? wycieczki, bale, ślub i inne zjawiska przyrody? Myślałam, ze po zmianie komputera przeniosłam wszystko...a tu niemiła niespodzianka, dysk pusty:( powoli zaczęłam się już godzić z bezpowrotną stratą moich ukochanych zdjęc, w duchu ciesząc się, że Tośkowe fotki są na miejscu i nagle coś mnie tknęło, by zajrzeć co mieści się na moim pendrivie- cud, zdjęcia są:) więc przeszłośc ocalona od zapomnienia:) przy okazji zaczęłam też czytac moje stare wpisy na blogu- z czasów ciąży:) łezka w oku się kręci, tyle wspomnień. Ciekawe co na te wpisy powie moja królewna jak je sobie kiedyś przeczyta? Oj mama chyba Ci się bardzo nudziło....a może dziękuje mamo, cudownie wiedzieć jak czekaliście na mnie:) Te wpisy uświadomiły mi jak bardzo człowiek zmienia się z dnia na dzień i jaką bezcenną pamiątką będą dla mnie kiedyś( za jakieś 30 lat) warto spisywać swoje uczucia, radości i lęki, opisywać szczęście, bo kiedyś w taki pochmurny dzień jak dziś, mogą one wyłonić nam naszą jasną stronę życia. Rzecz jasna dla mnie jest to moje kochane już nie brzuszkowe, ale całkiem realne szczęście w postaci córeczki

Tośkowa mama