KONSTANTY - znaczenie imienia

Św. Konstantyn Wielki . (285-337). Był synem wysokiego oficera armii rzymskiej Gajusa Chlorusa i jego konkubiny, chrześcijanki Heleny. Wychowywał się na dworze cesarskim. W 305 r. jego ojciec został cesarzem cesarstwa zachodniego. W wieku 22 lat ożenił się z córką poprzedniego cesarza Dioklecjana, największego prześladowcy chrześcijan. Gdy w 306 r. zmarł cesarz Chlorus, Konstantyn został po nim cesarzem. Natychmiast sprowadził na dwór swą matką, odsuniętą przez ojca z racji jej niskiego pochodzenia. Pod wpływem matki, przyszłej świętej, zaczął powoli zbliżać się do chrześcijaństwa. W 311 r. wraz z współrządzącym z nim Galeriuszem wydał edykt zabraniający prześladowania chrześcijan. W 312 r. podjął wyprawę wojenną przeciwko uzurpatorowi Maksencjuszowi, który ogłosił się władcą Rzymu. Przed bitwą u bram Rzymu miał widzenie, w którym ujrzał na niebie znak krzyża i napis: „W tym znaku zwyciężysz”. Złożył wówczas ślub, że jeżeli zwycięży, to przyzna wierze chrześcijańskiej pełne prawa. W bitwie koło mostu Milwiusza pokonał Maksencjusza. W 313 r. wydał kolejny edykt przyznający chrześcijanom prawo publicznego wyznawania swojej wiary. Na krotko przed śmiercią przyjął chrzest Imieniny 21 maja

Św. Konstanty z Fabriano. (1410-81). Pochodził z okolic Florencji. W wieku 15 lat wstąpił do klasztoru dominikanów w rodzinnym Fabriano. Po otrzymaniu święceń kapłańskich pełnił funkcje kierownicze w różnych klasztorach dominikańskich, dokonując w wielu z nich głębokich reform. Słynął też ze swoich talentów kaznodziejskich, dzięki którym nawracało się wielu grzeszników. Imieniny 25 lutego