Dzisiejszy dzień jest dość leniwy, zero chęci na cokolwiek, cóż może to właśnie objaw ciąży...totalne zmęczenie, a tu trzeba biegać za córeczką , która nie będzie spokojnie czekac, aż mamusia troszkę odpocznie:) panele ograniczają jej raczkowanie, bo gdy próbuje na kolanch tej nowej techniki poruszania się to zaczyna się ślizgać, więc pełza niczym żołnierz na poligonie:) Zauważyła też, że w pokoju są interesujące szuflady i stolik i jej ulubione kapcie. Kiedy mowię -Antosiu chodź, nie wolno, to mój aniołek podnosi główkę i wpatruje się we mnie maślanym wzrokiem, po czym obdarowuje mnie słodkim uśmiechem. Rośnie nam mały rozrabiaka, dla którego nie straszne żadne przeszkody, a mama musi mieć oczy dookoła głowy. W swoich domwowych podróżach Tosia odkrywa świat, wszystko ląduje w buzi, bo przeciez trzeba spróbować jak ten paproszek smakuje. Jeszcze niedawno w brzuchu ,a tu proszę krzyczy brum brum( czyżby była urodzonym kierowcą:)) oczywiście najbardziej lubi słuchać muzyki i szaleć przy jej dźwiękach, a jak już mama weźmie ją na kolana to ćwiczy pisanie na klawiaturze:) i przy okazji robi sie z niej niezła złośnica, bo jak coś jej zabieram to zaraz jest czarna rozpacz. Uwielbiam nasze wspólne chwile:)

p.s. Co sądzicie o imieniu Michalina i Julian? :)