W drodze do domu

Dzisiaj sfotografowałam Antka przed wejściem do naszego domu i tak mnie wzięło na wspomnienia. Postanowiłam, że wyjaśnię Wam dlaczego tytuł mojego bloga to: W drodze do domu. Urodziłam się w małej miejscowości Żołynia koło Łańcuta. Stamtąd przenieśliśmy się do Rzeszowa. Kiedy skończyłam studia i nie mogłam znaleźć pracy na miejscu, pojechałam rozwieźć podania nieco dalej. Mijały kolejne miesiące, a ja oddalałam się od mojego miasta coraz bardziej. W końcu znalazłam pracę w Radomyślu Wielkim, oddalonym o 80 km. Tutaj zamieszkałam w wynajętym mieszkaniu, pierwsze jednym, później drugim. Nie było łatwo. Kiedy wyszłam za mąż, wraz z mężem mieszkaliśmy jeszcze w dwóch miejscach, by w końcu przeprowadzić się do wybudowanego, własnego domu. Mój dom to moje siódme miejsce na ziemi. Myślę, że z powodu tej siódemki będzie szczęśliwe. I chociaż dom nie jest jeszcze wykończony to i tak dobrze mi się w nim mieszka. A tytuł można rozumieć jeszcze głębiej, bo przecież ciągle jesteśmy w drodze do tego jedynego, konkretnego domu.

" Moje niebieskie oczęta spojrzą w Twoje niebiesiutkie i będziesz moja..."
Antoś nie tylko bawi się autkami. Dzisiaj podejrzał jak siostra wyciagnęła dużą lalkę i chciała sobie poopowiadać historie o księżniczkach. Oczywiście przeszkodził jej, bo lala i jemu się spodobała. Po długiej walce, porwał lalę i pobiegł do salonu, prowadził cudo za rękę i ... tańczył z nią. Komicznie to wyglądało. Kiedy chciałam to sfotografować usiadł na dywanie i objął czule lalę. Niespełna trzylatek, któremu podobają się blondynki z niebieskimi oczami- to jeszcze jestem w stanie zrozumieć, ale skąd ten małolat wie, gdzie rączkę położyć?

Syneczku dzisiaj Twoje Imieniny. Życzymy Ci skarbie dużo zdrówka i wielu wspaniałych chwil w poznawaniu tego, co swiatem się zwie. Mama kocha Cię za to, że od 2 lat, siedmiu miesięcy i 4 dni z nią jesteś, patrzysz swoimi niebieskimi oczkami i urzekasz pięknem, potrafisz przytulić i dać słodkiego całuska, a Twoje : mamu tak dumnie brzmi. Tata podziwia w Tobie wspaniałego faceta, który we wszystkim go naśladuje, pomaga i od kilkunastu dni coraz więcej mówi. A Twoja siostra kocha Cię po prostu za to, że ma brata. Synku w tym szczególnym dniu wszyscy cieszymy się, że obok nas jesteś.
A innym Antosiom i Antoninom składamy także ciepłe życzenia.

Pogoda w końcu się poprawiła. Gabi pojechała na wycieczkę rowerową z tatą. W pobliżu naszej miejscowości znajdują się piękne tereny. Można zobaczyć tam to, czego  w miastach nie da się już dostrzec- stare chałupy, stuletnie drzewa, małe rwące rzeczki, no i niekiedy po prostu krówka. Gabi pozowała do zdjęcia, ale zobaczcie, że krówka też wdzięcznie się ustawiła- jakby wiedziała o co chodzi w fotografii. Mamy zamiar kupić siodełko, aby i Antek oswajał się z naturą, by wiedział co to krowa, kura i się ich nie bał.

W ten wyjątkowy dzień patrzę na moje dzieci i myślę czego im można życzyć. Najbardziej zdrowia, beztroskich chwil, wspaniałych zabaw i tego, by kiedyś wyrosły na dobrych ludzi.
Życzenia te przesyłam dalej Waszym Dzieciom moje portalowe koleżanki i koledzy. Niech Wasze pociechy rosną zdrowo, niech na twarzach mają zawsze uśmiech, niech radzą sobie z każdą przeszkodą, a dla Was będą szczęściem i całym światem. Natomiast innym dzieciom życzę odpowiedzialności rodziców, miłości, prawdziwego domu, ciepła rodzinnego i spełnienia wszystkiego, co skrywają ich małe, dziecięce serca.
 

Gabrysia 2 maja przystąpiła do Pierwszej Komunii Św. Ona sama bardzo to przeżywała, a my jeszcze bardziej. Mimo obaw wszystko poszło wspaniale. Gabi pięknie przyjęła hostię. I wyglądała tak ślicznie, mimo że cieniutkie włosy za nic się nie zakręciły i za pół godziny było po lokach. Przyjęcie było skromne, w gronie najbliższej rodziny. Gabi nie ma poczucia wartości pieniądza i chcemy to w niej zachować jak najdłużej. Ucieszyła się z prezentów podarowanych przez najbliższych, po czym mądrze stwierdziła:  Najpiękniejszym prezentem był sam Pan Jezus. I o to chodzi. Tego właśnie pragnęliśmy, by nasza córka przeżyła ten dzień w pełni duchowo. By w pamięci pozostała jej nie suma pieniędzy i stos prezentów, którymi można pochwalić się przed kolegami, a przede wszystkim Bóg przyjęty do serca. Bo przecież wszyscy, którzy ją kochają chcą, by Bóg pozostał w jej sercu na zawsze.

Pierwsza Komunia Gabi

Z okazji twojej Pierwszej Komunii
Nie było przyjęcia w lokalu
Prezentów za duże tysiące
Jak to u innych w zwyczaju

Chcieliśmy byś to co najistotniejsze
W tym dniu zapamiętała
Że najpiękniejszym prezentem
Jest mała hostia biała

A tyś nas uroczo zaskoczyła
Myślą zawartą w zdaniu swoim
„ Najlepszym prezentem jaki mam
Jest Pan Jezus w sercu moim”

 

Dzisiaj wielki dzień -Zmartwychwstał Chrystus i jego miłość spływa na nas, dodaje nam sił i wraz z radosnym Alleluja wstępuje w nas radość i chęć do realizowania naszego powołania. A moim powołaniem jest rodzina i dzieci.

Dzisiaj mamy również drugie radosne święto- 9 urodzinki mojej córeczki. Rano były prezenty, póżniej tort, a po południu puszczanie malutkich spadochronów na podwórku.Teraz górę wzięło zmęczenie i córka opiera się na ramieniu taty i słucha czytanych " Muminków". Moja malutka córeczka już nie jest bobasem, cóż wyrosła. Myślę jednak, że nie przeszkadza to, bym niekiedy o niej mogła tutaj napisać.

Wszystkim składamy serdeczne życzenia spełnienia skrytych na dnie serca pragnień i marzeń.

Dużo zdrówka e- Bobasie, szczęścia, uśmiechu na twarzy i słodyczy Beti Ci życzy.
I ode mnie piosenka:

Ty, zawsze Ty

Będziesz zbierać kwiatki
Będziesz się uśmiechać
Będziesz zdobywał gwiazdki
Będziesz na mnie czekać
Ref.I Ty, właśnie Ty, będziesz mym portalem
       I Ty, właśnie Ty, będziesz mi oddany
       Będą Ci grały promyki słońca
       Będą śpiewały mam tysiące
       Tato, babcia, dziadek, rodziny wszystkie
Będą z Tobą tańczyć
Wiersze Ci układać
Torty z pomarańczy
W Twoje dłonie wkładać
Ref.I Ty, właśnie Ty będziesz mym portalem
       I Ty, właśnie Ty, będziesz mi oddany
       Będą Ci grały nocą zimową
       Iskierki mrozu w barwach słońca
       Będą śpiewały, chwaliły bez końca

Tak bardzo ostatnio sie staram, by mój synek nauczył się korzystać z nocnika i...nic, ciagle żaden efekt. Serce matki smuci się, bo jak on pójdzie do przedszkola? Przedszkole prowadzą siostry zakonne i przyjmują młodsze niż 3-latki dzieci, ale dobrze gdyby nie używały już pampersów i w miarę samodzielnie jadły. Z tym drugim nie ma problemu, ale nocnik odpada. Mój syn za to wziął sobie inną umiejętność za konieczną do przyjęcia " Do sióstr" i trenuje -ale modlitwę.Klęka z różańcem w dłoni i ... zobaczcie na zdjęciu. Może siostry przyjmą takiego pobożnego młodego człowieka i przymrużą oko na siusianie?