Historia in vitro

Na świecie żyje ponad 3,5 milionów ludzi poczętych „w probówce”. Gdyby ich zgromadzić, stworzyliby europejską metropolię wielkości Rzymu czy Paryża. Co roku liczba ludzi „z probówki” na świecie powiększa się o dwieście tysięcy. A w Polsce? W Polsce nie wiadomo, bo dzieci z in vitro nie są nigdzie „inwentaryzowane”.





 

czytaj więcej

Moim zdaniem bardzo dobrze, że dzieci z in vitro nie są "inwentaryzowane". Przecież to też są normalni ludzie, po co ich oddzielnie liczyć, grupować itp.

Dobrze, że in vitro się rozwija, gdyż uważam, że każdy ma prawo mieć dziecko, zostać mamą, tatą. Dobrze też, że nie kontroluje się po urodzeniu tych rodzin i dzieci. Nie dziwię się, że rodziny z in vitro w Polsce "znikają" , nie mówią o tym... przyczyna jest prosta, u nas jest jeszcze wielu przeciwników in vitro i po co mieliby narażać siebie i swoje dzieci. Przeraża mnie za to, to iż na in vitro decydują się osoby w wieku nawet po 60-tce... z całym szacunkiem dla mnie to przesada, chory egoizm albo chęć bicia rekordu w rubryce "najstarsza mama". Nie wyobrażam sobie 65 latki jako świeżo upieczonej mamy.


Zapraszam do głosowania na Marcelka
[ebobas.pl]
[ebobas.pl]

Dobrze, że nie prowadzi się tego typu "inwentaryzacji". A samo in vitro niech jest dostępne dla jak największej liczby osób. Ogromna ilość młodych ludzi ma problemy z płodnością i mimo wieloletniego leczenia nie może w naturalny sposób zajść w ciążę. I jeśli in vitro ma być ich jedyną szansą na posiadanie potomka - trzeba próbować. Niestety nadal w wielu kręgach jest to temat tabu i budzi wiele kontrowersji. A nikt nawet nie spróbuje wczuć się w rolę ludzi, którzy bardzo chcą mieć dziecko, a natura im w tym nie pomaga...