Dziecko ma prawo do złości, nie ma prawa do agresji

Rzucanie się na podłogę, krzyk, kopanie podłogi i bicie jej rękami , uderzanie głową w podłogę, to sposoby dziecka na wyładowanie złości. W ataku furii nie reaguje na bodźce zewnętrzne.

czytaj więcej

Sama mam taki problem z synkiem bije mnie.Próbowałam już różnych metod tłumaczenie,że nie wolno,ignorowanie niestety nic nie pomaga mam nadzieje,ze im będzie starszy to będzie rozumiał ,ze nie wolno i wyrośnie z tego.Ale w artykule jest dużo wskazówek jak postępować w danym przypadku myślę,że niejednej mamie się przyda.I słusznie napisane,że nie karać klapsem to jest tylko słabość dorosłego, a na pewno wzmaga negatywne zachowanie dziecka.


[link widoczny po zalogowaniu]

[link widoczny po zalogowaniu]

Dokładnie... Klaps jest najgorszym rozwiązaniem! Mówimy dziecku, że nie może nas bić a jednocześnie sami je bijemy?! Chore...
A swoją drogą nawet nie wiedziałam, że tak się powinno a robię tak jak jest napisane w artykule- mam rocznego synka i jak zrobi coś nie tak (ostatnio najczęściej jest to próba ugryzienia kabla od odkurzacza w czasie sprzątania ) to odnoszę go do kojca, zostawiam, niech się tam wyżyje, udaję, że go nie widzę i nie słyszę, kończę sprzątanie i dopiero wyjmuję go z kojca a on najczęściej przeprasza mnie wtedy wielkim przytulaniem

cieszę sie że trafiłam teraz na ten artykuł bo własnie nasz 3 letni synek przechodzi ataki złosci i buntu ,we wrześniu poszedł do przedszkola i od tygodnia ma takie własnie histerie jak coś jest ni tak jak on chce wtedy krzyczy,tupie nogami i nic do niego nie dociera a łez nie ma tylko krzyk .Jedyną radą było nie zawracanie uwagi na niego powiedziałam mu że jak sie nie uspokoi to nie bedę z nim rozmawiać i wtedy sie uspokoił i mogliśmy sobie porozmawiać i wytłumaczyc ze tak nie wolno .Staramy sie nagradzać dobre zachowane np. wspólnym pieczeniem ciasteczek lub wyprawą czy czymś słodkim ale złe zachowania są karane np. zakazem bajki czy zakazem słodkiego czy coś w tym stylu .Staramy sie postepować tak jak w artykule konsekewntnie i mam nadzieję ze niedługo zrozumie ze takie zachowanie nie przynosi nic dobrego i nie warto wpadac w histerię i krzyki .Chcielibyśmy mu pomóc poradzic sobe z emocjami nazywać je i umieć wyrazić w odpowiedni sposób .


[link widoczny po zalogowaniu] [link widoczny po zalogowaniu]

cierpliwość, cierpliwość, cierpliwość i opanowanie - to mega trudne ale trzeba próbować
musimy wymagać sami od siebie żeby móc wymagac od dziecka

to wszystko przed nami mam nadzieje , ze cierpliwosc i opanowanie pomogą

Mozna zrobic pudełko na smutki, wrzuca tam się napisane lub narysowane to, co złości i po kłopocie.

u nas sprawa wygląda tak, że w przedszkolu Pomarańczowa Ciuchcia, do którego chodzi córka jest ona istnym aniołkiem natomiast dopiero w domu pokazuje na co ją stać. Od czego to zależy? Robię coś źle czy po prostu w przedszkolu nie ma tyle odwagi. Zaczynam się bać, że w placówce podoba jej się bardziej aniżeli we własnym domu

Najbardziej rani sie tych, których sie kocha. dziecko w domu czuje sie po prostu bezpiecznie, wie, ze rodzice go nie oddadzą, nie wyrzucą, ze moze być niegrzeczne i nic sie nie stanie, mama nadal bedzie kochać. Z obcymi jest gorzej, tam sie trzeba starać, tak ja rozumiałabym zachowanie twojego dziecka.

Dziecko w przedszkolu ma przesrzegać norm i zasad, inaczej ma karę- róźne są w zalezności od przedszkoli i nie ma zlituj się.. a w domu czasem rodzice odpuszczają i nie przesrzegają zasad, które sami przexież wymyślają. Jak raz dziecku sie odpuści, to co się dziwić, że brak konsekwencji przyczynia się do agresji i furii, skoro sami wysyłami sprzeczne sygnały...