BLOG DLA MOJEGO SKARBA

Jutro moja córcia skończy 3 latka-kiedy to zleciało?Nie mam pojęcia.Te 3 lata poprzewracały moje życie.

Zastanawiam się zawsze,co bym robiła i czy byłabym z moim Krystianem jeszcze jakbym nie miała małej.

Myślę też o tym,czy jakbym poźniej zaszła w ciążę,to czy moja księżniczka wyglądała tak samo.

Jak wrócę do wspomnien zza czasów ciąży,to mam wiele sobie do zarzucenia.Na pierwszym miejscu jest to,że nie chciałam tej ciąży.Modliłam się o to by poronić i byłam zła na Boga,że nie słucha mnie.Jestem też wściekła,ponieważ do 6 miesiąca uciskałam brzuch i byłam strasznie nerwowa.

A teraz dziękuję Panu Bogu,że nie wysłuchał mnie wtedy.

Nadal nie moge nacieszyć się moim szczęściem.Za każdym razem gdy coś powie śmiesznego,albo czymś mnie zaskoczy,coś aż mnie za serce chwyta z radości!Nawet wczoraj wieczorem jak spała,zaszłam do jej pokoju i patrzałam jak cudownie śpi.Nie mogłam się napatrzeć!!!

Kocham moją myszkę i mam nadzieję,że ona też zawsze będzie mnie kochać!!!

Chciałabym nawiąząc temat  do moich koleżanek.Bardzo mnie denerwują tym,jak mówią że Oliwia jest niegrzeczna-a same nie mają dzieci,albo mają i te dzieci są w wieku nie przekraczającym rok.

Ja w zachowaniu mojej niuni nic złego nie widze!Poprostu jak to dziecko próbuje zagadać do nich i wtedy ciągle tylko ciocia i ciocia i rozmawiać nie da,albo czasem też jak inne dzieci ma gorszy dzień i sobie popłacze!

No mam czasem takie nerwy,że z checią wygarnęłabym jaka jest jednej ze znajomych córka rozwydrzona,ale mam takt i wiem,ze to tylko dziecko i dzieci maja różne temperamenty i muszą swoje zrobić!

Tylko czekam aż im dzieci urosną i przypomnę co mówiły,bo już widzę jak jednej z nich ta mała to wrodzony diabeł.

Tylko jestem ciekawa,dlaczego inni ludzie,którzy znają moją córkę mniej,albo inni co znają lepiej i mają już większe dzieci,mówią,że moja córka jest kochana,a niektórzy to wręcz marzą o takiej córce albo wnuczce.

Ja też sama uważam,że mam grzeczną córke.owszem był taki czas,że moja lolitka była bardzo niegrzeczna-nie było można z nią wyjść na dwór,bo zaraz uciekała,a w wózku nie chciała siedzieć-ale myslę ze nie tylko ja to przeszłam.

Teraz to prawie się z nimi nie spotykam i chyba tak jest lepiej.

PS:mogłam w tym wątku troche pisać bez zadnej skladni-ale pisze z rana i poprostu pisze to co mi na mysl przychodzi i nie mysle teraz o porządnym składaniu zdan:Ppoprostu musiałam to napisać zeby mi ulzyło

Myślałam,że gorzej mi wyjdzie wychowanie dziecka,ale na szczęście jeszcze nie usłyszałam od nikogo,że jestem złą matka,lub źle wychowuje małą.

Nie spodziewałam się,że można tak kochać swoje dziecko!To jest inna miłość niz do swojej matki,swojego męża,rodzeństwa.Tego się nie da opisać.Przecież faceta potrafisz znienawidzieć za jakąś przykrość,przestać w końcu kochać,a dziecko kochasz z dnia na dzień coraz mocniej!Nie ważne,czy wyzwało cię,czy nie posłuchało,czy pobrudziło i nie posprzątało.Kochasz je za to!Szkoda tylko ,że każda matka nie potrafi tak pokochać swojego dziecka:(Gdyby tak było to świat byłby lepszy.

Latka lecą,a moja córka codziennie mnie zaskakuje.Nie potrafi jeszcze tak doskonale mówić,więc ogromną radość sprawia mi każde nowe wypowiedziane zdanie.

Nie mogłam sobie wymarzyć lepszej córki!Wiadomo ,ze ma swoje chwile,gdzie pyskuje,nie słucha się wcale,ale tak jak wcześniej wspomniałam kocham ją za to.Gdy każe jej zbierać zabawki,to ona mówi ,że brzuszek ją boli i że idzie spać,gdy chce na nią krzyczeć,albo chociaż głośniej do niej powiem coś co jej nie pasuje,to mówi"ciii,kaja spi"(nasz pies).A jeden tekst to mnie rozwalił.Kazałam jej obiad jeść,a Oliwia"sii(gorące)jest ,no co ty Madzia".To było najlepsze.

Nie ma takich słów by opisać jaką miłością ją darzę!!!

Położyli mnie na salę poporodową i jakoś tak się złożylo,że zaraz przyjechał Krystian i w tym samym czasie małą mi dali.Krystian wziął ją na ręcę.była taka malusia,w beciku,różowiutka.Gdy włączyłam telefon miałam full telefonów i smsów.

Tylko zastanawiam się do tej pory,czy to był jakiś szok poporodowy,czy tak każda matka ma,że przez pierwszą dobę nawet nic do niej nie powiedziałam.Wiedziałam,że to moja córka,ale tego nie czułam.Była,bo była.

Najgorsze były nocki.Wtedy non stop chciała być przy cycu.W dzień za to spała jak suseł,aż się bałam,że się nie budzi.

W sobotę 16 grudnia w końcu wróciłam do domu.Byłam bardzo szczęśliwa,że już jestem u siebie.Byłam jednak wyczerpana.Spałam na siedziąco.w dzień nie spałam,bo byli znajomi,albo pomagałam mamie,a w nocy mała dawała do wiwatu.Na szczeście gdzieś po półtorej miesiąca zaczęła mi przesypiać nocki:)

Termin miałam na 20 grudnia.Wiedziałam,że nie urodzę w terminie,ale chciałam przynajmniej po 13-tym urodzić,ponieważ jestem bardzo przesądna.

Rano,13 grudnia ,godzina koło 5.30 budzę Krystiana do pracy i czuję,że coś mnie brzuch pobolewa.Krystian już zaczynał panikować,ale ja drąc się na niego tłumaczyłam ,że tylko brzydziej mówiąc kupe mi się chce.Okazało się,że gdy tylko wyszedł z domu,napisał zaraz mojej mamie o wszystkim.Ta wpadła do pokoju jak burza i powiedziała,że tak się własnie poród zaczyna.Ja wkurzona napisalam do Krystiana że jest paplą i chciałam dalej spać.Jednak brzuch mnie bolał co raz bardziej.Postanowiłam pójść i powiedzieć to mamie.Zdążyłam wstać z łóżka,a tu chlust wody mi odeszły.Mama zadzwoniła po karetkę.Panikowała jak tylko się da,płakała,Krystian dzwonił do matki(bo ja już wyłączyłam komórkę)i też płakał,tylko ja zachowałam spokój,spokojnie się przemyłam ,spakowałam do końca i czekałam na karetkę.Żałowałam,że nie kazałam Krystianowi zostać w domu.W karetce właczyłam telefon i napisalam do najbliższych,że jadę rodzić.Na izbie przyjęć coraz bardziej brzuch mnie bolał.Na salę porodową położyli mnie koło 7.30,a do ktg podłaczyli o 8.Od godziny 9 zaczynaly się porządne bóle.Widziałam z łóżka zegarek i tylko odliczałam minuty jak mnie znowu skórcz złapie.Chciałam już urodzić,ból był coraz mocniejszy,aż prawie mdlałam.W końcu poczułam,że mam parcie na kupkę.Zawołałam położną,a ona powiedziała mi,że zaczęłam rodzić.Uznałam,że jest jakaś nienormalna!No,bo jak mogę rodzić,skoro czuję dokładnie,że tylną"dziurką"chce mi coś wyjść,a nie przednia.No,ale jednak miała racje.Parcia były co raz mocniejsze,czułam że zaraz dziecko wyjdzie a położne spokojnie sobie zakładały rękawice i przygotowywały narzędzia.I tu znowu miały rację,bo zanim urodziłam,upłynęło jeszcze parę minut.Kazały mi przeć i najlepiej zamknąc oczy i nie krzyczeć,to szybciej urodze.I tak o to jak o 12.15 zaczęłam rodzić,tak o 12.30 była już na świecie moja córcia.Na chwilę tylko położyli mi ją na klatkę i potem zabrali.Założyli mi dwa maleńkie szwy i miałam odpoczywać.Czułam głód ale nie chciało mi się jeść.Czułam się taka pusta,a brzuch był śmieszny-jak u staruszki:)Przynieśli mi małą na próbę karmienia.Nie chciało jej się jeść,ale trochę possała.Zapomniałam dodać,że zdążyłam tylko urodzić,a Krystian zadzwonił i już wiedział,,że ma córkę:)