Jutro moja córcia skończy 3 latka-kiedy to zleciało?Nie mam pojęcia.Te 3 lata poprzewracały moje życie.

Zastanawiam się zawsze,co bym robiła i czy byłabym z moim Krystianem jeszcze jakbym nie miała małej.

Myślę też o tym,czy jakbym poźniej zaszła w ciążę,to czy moja księżniczka wyglądała tak samo.

Jak wrócę do wspomnien zza czasów ciąży,to mam wiele sobie do zarzucenia.Na pierwszym miejscu jest to,że nie chciałam tej ciąży.Modliłam się o to by poronić i byłam zła na Boga,że nie słucha mnie.Jestem też wściekła,ponieważ do 6 miesiąca uciskałam brzuch i byłam strasznie nerwowa.

A teraz dziękuję Panu Bogu,że nie wysłuchał mnie wtedy.

Nadal nie moge nacieszyć się moim szczęściem.Za każdym razem gdy coś powie śmiesznego,albo czymś mnie zaskoczy,coś aż mnie za serce chwyta z radości!Nawet wczoraj wieczorem jak spała,zaszłam do jej pokoju i patrzałam jak cudownie śpi.Nie mogłam się napatrzeć!!!

Kocham moją myszkę i mam nadzieję,że ona też zawsze będzie mnie kochać!!!