Antoś nigdy jeszcze nie był u fryzjera. Zawsze ścinałam mu włoski sama. Nie było to trudne, bo przy jego loczkach nie widać było wszelkich krzywizn:) Wielokrotnie namawiałam go, by poszedł do fryzjera, ale stanowczo odmawiał. Niedawno wybrałyśmy się z Gabi, by zrobić sobie fryzury. Chciałyśmy zabrać ze sobą Antka, ale nic z tego nie wyszło. Tato mrugnął, że dołączy do nas z synem. U fryzjera nie było kolejki, więc uwinęłyśmy się z córką szybko. Tato z Antkiem nie dotarli-pomyślałam. Potem wstąpiłyśmy na lody. Wracamy do domu i zastajemy drzwi zamknięte. Juz chcę zemścić na męską część naszej rodziny, kiedy słyszę z tyłu głos mojego męża. Odwracam się i widzę tatusia z jakimś dzieckiem na rowerze. Nagle uświadamiam sobie, że to moje dziecko, mój Antoś z tą tylko różnicą, że ostrzyżony. Włoski ścięte króciuteńko. Patrzę na niego i poznać go nie mogę. Cały dzień nie mogłam się przyzwyczaić do jego widoku. Trochę smutno mi, że stracił swoje loki. Taki jakiś łysy się zrobił:) A z drugiej strony nie jest mu tak gorąco i jemu chyba się podoba. Okazało się, że wsiadł na rower i pojechał z tatą tak jak zawsze. Wszedł tam gdzie tata i dał się posadzić na fotelu. Nie zaprotestował ani razu, pochylał i odwracał głowę. Pani fryzjerka była zachwycona jego spokojem! I któżby się spodziewał? Dzieci jednak potrafią zaskoczyć.