Kocham ją na swój sposób, szanuje ale nie lubie jej odwiedzać, za bardzo po takiej wizycie jestem zirytowana i rozchwiana emocjonalnie. Dlaczego ? - ktoś zapyta, przecięż to twoja matka. Za wiele się wydarzyło, dużo spraw zostało nie wyjaśnionych, dużo łez wylałam. 

A najbardziej nie mogę przeboleć z jej strony to co mi zrobiła i powiedziała w nocy poprzedzającej dzień mojego ślubu. Przeryczałam wtedy prawie całą noc, prawie nie spałam wstałam z workami przed oczami. Nie pamiętam kto był na weselu, jak się goście bawili nie czułam tej atmosfery i radości z powodu tego, że wychodzę za mąż. Do dziś pamiętem akcje mojej mamy i te okropne emocje, które mi towarzyszyły. Dzień Ślubu wspominam jak coś okropnego - a nie jak najszczęśliwszy dzień mojego życia. Od tego wydarzenia mineło ponad 7 lat, a ja nadal pamiętam - to jak rana która nie chce się zagoić. Wybaczyłam jej to, ale nie zapomniałam. Próbowałam rozmawiać z nią na ten temat nie raz, powiedzieć jaką krzywdę mi zrobiła - ale to jak walka z wiatrakami. Nic do niej nie dociera, nie widzi tego, że zrobiła mi przykrość w takim dniu i do dziś nie usłyszałam z jej ust  słowa - przepraszam. Jestem świadoma, że ja też nie jestem święta - ale kiedy jest się rodzicem - to dziecku wiele rzeczy się wybacza i powinno się go  wspierać w ważnych dla niego chwilach. 

Z jej strony tego nie otrzymałam, nigdy mnie nie pochwaliła, nie powiedziała że mnie kocha - tylko wiecznie narzeka i narzeka. Nie da się z nią normalnie porozmawiać, wyżalić się, otrzymać wsparcie. Z czasem nauczyłam się bez tego żyć i sama sobie radzić w życiu. Dlatego też nie odwiedzam jej często, robię to tylko z przyzwoitości - a nie dlatego, że chcę.

Dlaczego taka refleksja - po jej dzisiejszym telefonie, który strasznie mnie zirytował. Bo nikt jej nieodwiedza, bo ona musi spłacać długi po weselach rodzeństwa - a kto jej kazał takie wesela wyprawiać, jak się nie ma pieniędzy to się to otwarcie mówi i nie zaprasza się tylu gości. A najbardziej fakt jak zapytałam czy jest msza rocznicowa za śp. tatę - to ni z gruszki ni z pietruszki wypaliła, że tyle nas jest, że powinniśmy zamówić tą mszę bo ona nie ma pieniędzy. A powiedziała wcześniej coś - nic zero tematu a tu mi z takim tekstem wyjeżdza.

Staram się ją zrozumieć - bo nie miała łatwego życia, ale nie mogę jej cały czas tym tłumaczyć. Rozmowy nie pomagają - bo zazwyczaj przynoszą odwrotny skutek do zamierzonego.