Każdy z nas miał w dzieciństwie zabawki-a wśrod nich klejnot nad klejnoty..tę jedną,jedyna,niezastapioną zabawkę:)Zapewne były to lalki bez rąk ,misie bez oczu,auta bez kół i tysiace innych takich cudenek..

Moja Wiki od prawie 7 lat nie rozstaje się z misiem...Misiem,ktorego barwy już nie do końca pamietam..tysiące prań zrobiło swoje...:)

Misio zwany Kiziem -Miziem,w ekstremalnych sytuacjach Bronkiem..,towarzyszył jej od pierwszego miesiąca,uczyła się chodzić z misiem w rękach,pierwsze dni przedszkola z misiem w objęciach:)Wakacje z misiem,zoo z misiem,spanko z misiem...Taka przytulanka ,taki pocieszyciel,taki przyjaciel na dobre i złe:)Drugiej takiej nie ma i już nie będzie.;)

A co u Kizi zmieniło sę od 7 lat?jak pisałam zmienił barwę,od ciągłego prania(bo bywał towarzyszem zabaw w kałużach)przeswitują mu trocinki;) odpadł nosek-nawet nie wiem kiedy...A mimo to Wiktoria kocha swojego małego Kizię i gdzie kolwiek idzie,co kolwiek robi on jest z nią...

Dzieci pojmują piękno inaczej,bo choć Kizio wygląda strasznie dla niej jest najpiękniejszym misiem pod słońcem...