Od jakiegoś czasu zastanawiam się CZY JESTEM DOBRĄ MAMĄ???  Jako mama musze miec oczy dookoła głowy, na wszystko uważac, nawet na to co się mówi.  A że jestem mamą nie jednego dziecka, tylko dwójki, to czasem czuję, że NAPRAWDĘ powinnam  miec oczy dookoła głowy!!! Moi synkowie czasem przechodzą samych siebie w pomysłach, jak dziś zaskoczyc mamę. I chocbym nie wiem jak się starała, to i tak zdaży się, że ich nie upilnuję i coś sobie zrobią. Wiem, że jest to nieuniknione, no i że przecież powinni uczyc się samodzielności i takie tam, ale mama jak to mama ma sobie zawsze coś do zarzucenia. I to właśnie mnie czasem dobija. To, że coraz częściej mam sobie samej coś do zarzucenia. Że czegoś nie dopilnowałam, czegoś niezauważyłam, że zajmowałam się tym, a nie tamtym, itp. Wiem, wiem, nie ma ludzi idealnych. Mi już chyba doskwiera siedzenie w domku. W końcu odkąd będąc w pierwszej ciąży przeszłam w 7 m-cu na zwolnienie lekarskie, potem macierzyński urlop i wychowawczy, następnie w między czasie kolejna ciąża i znów macierzyńskie i wychowawcze. Siedzę już w domku 3 i pół roku. Nie powiem, cieszą mnie te latka, bo wychowuję dzieci, moje kochane skarby, mąż mi pomaga, jak może. Dlaczego więc marudzę? Tu gdzie teraz mieszkamy nie mam za dużo koleżanek, a te którem mam to nie zawsze mogę się z nimi spotkac i przede wszystkim nie o wszystkim mogę z nimi porozmawiac. Więc nie bardzo mam komu się wygadac. Najczęściej wygaduję się więc mężowi, który ciągle utwierdza mnie w tym, że jestem dobrą mamą i nie mam się czym przejmowac. Ale ja to i tak robię, to jest jakieś silniejsze ode mnie!

Jak na złośc mój starszy synek Ksawery jest chory i musi siedziec w domku. Jutro co prawda jadę z nim do lekarza na kontrolę, ale nadal ma brzydki kaszel, więc na pewno dalej będzie na lekach, i dalej będziemy siedziec w domku. Pogoda na dworze jest wakacyjna i chciałoby się posiedziec na dworze, najlepiej cały dzien, ale nie możemy! I przymusowo siedzimy w domku. Co prawda, jak mąż wraca z pracy, to zostaje z Ksawkiem, a ja wychodzę chocby na krótki spacer z Patrykiem, bo czemu on ma siedziec ciągle w domku, skoro jest zdrowy. A i mama troche lepiej się czuje jak się dotleni. Szkoda mi Ksawka, bo jemu brakuje tych wyjśc na dwór i nie dziwię mu się, jednak dlaczego potem usiedziec w domu nie może i najchętniej to po ścianach by łaził z nudów! Malowanie i kolorowanie szybko go nudzi, zabawa samochodami też, trochę mama poczyta książek, ale to zaraz też jest nudne. Najwięcej to jeszcze posiedzi przed TV i bajek poogląda sobie w spokoju. Wtedy mama może coś porobic w mieszkanku lub zając się drugim synkiem. Ale przez to siedzenie w domu Ksawka czasem aż roznosi energia. A mama już nie wie co ma wymyślic ciekawego dla niego i jeszcze żeby Patryk miał jakieś zajęcie. I oczywiście najlepiej było by, gdyby sobie przy tych różnych zabawach nie robili krzywdy. Ale ja nie jestem w stanie tego dopilnowac - niestety. Czasem muszę wyjśc do toalety chocby na siusiu czy "na posiedzenie" i drzwi zostawiam otwarte, zeby widziec dzieci, ale i tak coś sobie czasem zrobią. A mama oczywiście potem ma do siebie wyrzuty. Czy jest na to jakiś sposób - żeby tych wyrzutów nie miec????  Czy inne mamy też mają takie rozterki???