Nie znoszę zimy bez śniegu. Wprawia mnie w dziwny nastrój, melancholijny.

Nikulek mimo choroby i ciągłych wymiotów humor ma rewelacyjny. Biega, bawi się autkami, zajmuje się sam sobą, a ja się krzątam i staram się ogarnąć mieszkanie.  

"Mamusiu, zostaw juz to wszystko i odpocznij. Może chcesz kawę? Zrobię Ci, chcesz?"

Przy robieniu kawy miałam pomocnika, a później oznajmił.

"Masz ją podmuchaną i teraz usiądź i się zrelaksuj. Gdybyś coś potrzebowała jestem obok"

I po co mi wychodzenie z domu skoro we własnym gniazdku mogę się "zrelaksować"??