Ech z moich obietnic nici. Nie mogę się zebrać, by przejrzeć pocztę, a co dopiero nastrobać kilka słów. Z jednej strony niesamowicie się cieszę na przyjście wiosny, a z drugiej te wielogodzinne zabawy na dworze sprawiają, że marzę o klonie, który zajmie się dziećmi, a ja w tym czasie ogarnę mieszkanie i nadrobię zaległości towarzyskie.

Marzę o czymś nierealnym, a przyznajcie, że by się przydało. Taki mały pstryczek zamocowany np na brzuszku i fik mik kolejna mamusia :))

Otóż tak jak napisałam wyżej i w poprzednich postach większość dnia spędzamy na dworze. Bawimy się, a nawet śpimy i jemy, bo Dzieci za żadne skarby nie chcą przekroczyć progu domu.

Wszelkie zabawy, w które dotychczas bawiliśmy się w domu musiały wyjść razem z Dziećmi na powietrze i mama jak wielbłąd chodzi a to w tę, a to w tamtą stronę, bo nóż widelec za chwilę się przydadzą. Wiadomo, ile można bawić się w piasku, nawet najpiękniejsze babki i zamki kiedyś się znudzą, a mama znalazła na to lekarstwo.

Wystarczył nam karton i kreda, która jeszcze z czasów mojego dzieciństwa zagnieździła się na strychu i Dzieci nie ma przez kolejne kilka godzin. Malują wiosnę, motylki, odrysowują swoje rączki, a nawet całe ciałka, a jak się i to znudzi to robią piękne grafitti na nogach mamusi :)

Czego się dla tych Szkrabów nie robi.