Antoś wszystko chce robić sam. Stał się bardzo samodzielny. Rano biegnie do szafki, sam wybiera ubrania ( o zgrozo zestaw niekiedy zabójczy dla oka) i ubiera się. Nie da sobie pomóc. Samodzielnie zjada śniadanie. Później woła: Idziemy czytać. Dobrze, że teraz nie chodzę do pracy to mogę czytać w nieskończoność. Bajeczka o Bobie i koparce wychodzi mi bokiem, a Antoś nie wydaje się być nią znudzony. Uczestniczy we wszystkim co robimy. Jest ze mną w kuchni i udaje, że gotuje. W łazience wyciąga pranie i razem ze mną rozwiesza( połowa na ziemi). Idzie z tatą do kotłowni i przygląda się jak rozpala w piecu. Potrafi nalać sobie picie do kubeczka i porządnie umyć zęby. Przy czym wie, że nie wolno dotykać urzadzeń elektrycznych i kuchenki. Kiedyś tata zapytał: " Synku ugotujesz mi zupkę, a Antoś na to: " Nie bo się oparzę". Kiedy Gabi idzie odrabiać lekcje, Antek woła: " Ja też będę uczyć". Na hasło: Idziemy na polko ubiera buty, czapkę i otwiera zamek od drzwi. Wszystko obserwuje, zapamiętuje i logicznie myśli. Nieopatrznie kiedyś stwierdziłam, że zbiję pupkę tatusiowi, bo znów kupił drogą gazetę o samolotach. Antoś zapamiętał to sobie bardzo dobrze. Kiedy wróciłam ze szpitala, pobiegł do szafki wyciągnął nowy numer Militariów i woła: " Mamo nowa gazetka będziesz biła pupkę tatusiowi?" Tak wkopać tatę. Zadaje mnóstwo mądrych pytań, a ja uświadamiam sobie trochę z przerażeniem, że mój synek dorasta. A ja chciałabym by zawsze był malutki i miał ten słodki uśmiech.