Od tygodnia żyłam myślą, że w sobotę muszę umyć okna. I nie powiem bałam się, że jak zwykle bywa z planami wszystko się schrzani. Od dwóch dni, tłukłam do głowy Małża, ze sobota nie będzie usłana różami bo pracy będę miała dużo a dzieckiem ktoś musi się zająć. Dziś po całym ciężkim tygodniu Wiktoria dała mi pospać do 7:40. Szok! Sama się obudziła, ale grzecznie i cichutko bawiła się w łóżeczku. Rany, po prostu aniołek. Potem śniadanie, zakupy i do domu na drzemkę. Umyliśmy, tak, tak umyliśmy. Nie przejęzyczyłam się. Małż dzielnie pomagał i nie powiem miło mi było, gdy bez ceregieli i marudzenia umył futryny i powiesił firanki. Teraz zabrał Wiktorynke na spacer a ja doprowadzam domek do stanu używalności, to znaczy zaraz doprowadzę, gdy tylko skończę pisać. Miło mnie dziś zaskoczył tą pomocą, Ba i do tego ten spacer z dzieckiem. Fakt, chce coś załatwić w jakimś sklepie ze śrubkami, ale liczy się fakt, że poszedł tam z Małą a ja mam czas posprzątać. Jedna jaskółka nie czyni wiosny, ale chciałabym aby tak było zawsze. Od razu mi lepiej ;) Ok, zmykam sprzątać bo jeśli się okaże, że wróci a tu dalej bałagan to jak się z tego wytłumaczę? ;) A tu jeszcze tyle pracy czeka. Na jutrzejszy obiad wymyśliłam rolady wołowe to czasu mi zabierze przygotowanie i duszenie. Za to jak jutro będzie smakowało hmm... Kurczę, taki drobiazg, niewielka pomoc i ja od razu dostaje skrzydeł.

Buziaki dla Małża :-*