Była piękna pogoda, więc wybraliśmy się dziś całą rodzinką na spacerek. Po jakimś czasie jazda saneczkami znudziła się Bartkowi i chciał z nich zejść. Postawiłam go na śniegu, a synek bez problemu sobie maszerował. Poszedł w stronę drogi, po nierównym podłożu. Razem z mężem wołaliśmy go, żeby się wrócił - ale do niego nic nie docierało - szedł dalej. Potem skręcił w duży śnieg i się przewrócił na pupkę. Chwila - moment i się sam podniósł i w drogę.

   Wędrował tak ponad pół godzinki i co dziwne dobrze trzymał równowagę (co wcześniej mu się nie zdarzało), zaliczył tylko 2 upadki, z którymi bez problemu sobie poradził. Jestem z niego bardzo DUMNA.......