Rafał dalej mówi głównie "po Rafała języku".

A Kamila po naszemu. Zwracam córce uwagę, że coś, już nawet nie pamiętam co źle zrobiła i że proszę, żeby tak więcej nie robiła. Ona mi na to, że to nie ona, to pies, Rafał, cud jakiś sprawił. Ja więc mówię - Kamilko, ale ja widziałam, że to TY.

I cóż słyszę w odpowiedzi - "To było nie patrzeć" :)