No i nareszcie po takim długim czasie zobaczyliśmy się,gdy tak  patrzyłam jak  tuli Marysie do siebie i caluje ją wszedzie to az oczy zaszły mi łzami...piękny widok tylko szkoda ze nie w zyciu  codziennym :(( Mała będzie widywala tatusia raz na miesiąc,bardzo się ciesze tylko mam nadzieje ze pogoda bedzie dopisywać i nie zasypie całkiem drogi do Strzelina :) Ja od miesiąca próbuję załatwic becikowe i rodzinne ale jak zwykle nic nie jest w naszym kraju łatwo załatwic bo do mops-u jutro bede juz 4 raz jechała i cały czas cos nie tak i czegoś brakuje,jestem bardzo zła na naszą biurokracje >:) jakby nie mozna  było na samym początku powiedziec co mam przywiezc. Masia prawie co dzien rano z babcią bo jezdze sama w taką pogode szybciej obróce tam i z powrotem :) no a ja mokne i marzne jak z resztą w zimie :) teraz znów odliczam czas do soboty,az zobacze sie z Marcinem,tak bardzo mi go brakuje tu w domu,nie tyle do pomocy co do samego bycia ze mna w domku,wystarczyłoby ze by siedział albo spał i nic nie robił a mi byłoby lepiej...teraz dopiero wiem jak bardzo go kocham i ile dla mnie znaczy :) mam tylko nadzieje ze szybko nam minie ta rozłąka i juz zawsze nasza rodzinka bedzie razem:)))