Dziecko dorasta i zaczyna rozumieć. Niech mi nikt nie mówi, że dziecko nie zna pojęcia czasu. Zna i to bardzo dobrze. Może nie wie, która jest godzina. Jednak doskonale wie, że po kaszy jest sen po śnie spacer i obiad, potem jeszcze jedna kasza i wtedy wraca mama. Stoi dziecię od 15:30 na przedpokoju u babci i w kółko „mami, mami, mami”. Gdy Mami wróci to już na krok odstąpić nie chce bo przecież zaś Mami zniknie i zaś trzeba będzie odliczać kasze, sny i obiady. A Mami w pracy z bólem serca patrzy na zegarek i znając pojęcie czasu lepiej niż dziecię, odlicza godziny do spotkania, do przytulenia, ucałowania i do tych chwil tylko we dwie. Dlaczego dziś o tym piszę? Bo Wiktoria przechodzi kolejny kryzys. Już było dobrze, już całowała i machała na pożegnanie, bez płaczu, z uśmiechem. Od dwóch dni znów łzy jak grochy, żal aż serce Mami krwawi i to wstrętne uczucie, że zawodzę własne dziecko. Do pracy wróciła też jedna z naszych koleżanek i własnie dzieli się z nami swoim żalem.

Ciężki to czas dla mam i dzieciaków. Niestety mamy wiele z nas musi przez to przejść i mam nadzieję, że ten ból, który mi towarzyszy zapomnę tak szybko jak ból przy porodzie ;) Dziś już go nie pamiętam a nie minął nawet rok.