Reakcja tatusia,to rzecz nie do przewidzenia-ucieszy się/wścieknie/upije kolegów,w czym zwłaszcza siebie samego-nie dowiesz się do puki nie sprawdzisz;).

   Chyba jak każda świeżo upieczona mamusia,chciałaby,żeby partner wybuchł euforią,wpadł do domu z bukietem kwiatów i czekoladkami(mniam),a nawet,żeby zabalował z kolegami-no cóż-taki dzień,to niech ma swoją chwilę radości;)

Nie zawsze jednak jest tak jakby się chciało:/

Do mojego Irutka zwanego Zeniem wysłałam sms  o treści"jesteś tatą-to nie żart",po czym drugiego"JESTEM W CIĄŻY!!!"-hm...no cóż w takim szoku nie stać mnie było na nic innego,a poza tym chyba te słowa wyjaśniają wszystko. Zenio był wtedy w drodze do pracy gdzie odwoził go tato.

Pobiegłam pochwalić się Moni,gdzie dostałam oschły telefon o treści"pogadamy jak wrócę".

Wrócił. Rozmowa nie była zbyt miła.Irutek siedział wlepiony w TV i zajęty był zabawą telefonem. Był raczej zły i jak już się odezwał,to sugerował,że to wszystko moja wina(czyżbym zrobiła sobie palcem?)i że nie jest to dobry moment na dziecko(no cóż-faktycznie jestem chwilowo bez pracy,Irek też ma kłopoty w pracy-jego firma przestała być wypłacalna,dopiero rozglądaliśmy się za mieszkaniem do wynajęcia w oczekiwaniu na pieniądze,a w dodatku ja uczę się jeszcze zaocznie,czego na pewno nie przerwę-mi to jednak nie przeszkadza,bo mamy już bardzo konkretne i pewne perspektywy z pracą,pieniędzmi i mieszkaniem).

Byłam tak wściekła z powodu jego reakcji,że poszłam spać do mojej mamuśki. Pocieszałam się faktem,że Zenobek po prostu jest w szoku. I faktycznie. Drugi dzień przyniósł ocieplenie stosunków:)

Od Moni dostałam świetny filmik-ciąża od A do Z. Zenio zainteresował się tym jak było na badaniach i na dobra noc włączyliśmy sobie film,który chyba bardziej pochłoną Zenia niż mnie. Zadawał pytania"tak teraz wygląda dzidzia?","dlaczego nie jesz tego i tamtego?","widzisz-teraz nie wolno Ci(i tu wymianka chyba 20rzeczy;) ". Nawet wydrapciał mnie po plecach,tulił się jak mała pchła i nie spał pół nocy ciągle zadając kolejne,nie raz głupie pytania w kółko pytając,ale co,kiedy,jak i gdzie:) Doszliśmy też do wniosku,że dzidzia została zrobiona w trasie(Irek jest tirowcem),a dokładniej we Włoszech:)

Dzisiaj od rana chciał dokarmiać mnie jabłkami,bo to przecież witaminki. :)

Na szczęście Zenobek chyba wreszcie zrozumiał o co chodzi,a ja nabieram pewności,że będzie dobrym tatusiem.

   Teraz przed nami kolejny krok-poinformowanie teściowej(AAAAA!!!).  Jest ona typem żołnierza Rydzyka i fakt nieślubnego dziecka jest dla niej nie do przyjęcia-nie zważa nawet na fakt,że Irek ma 32-w grudniu 33 lata. Ja jestem trochę młodsza i kontynuuję naukę zaocznie o czym już wspomniałam,co dla niej jest kolejnym faktem anty dziecięcym(Irek raz napomkną o dziecku przy mamie,to stwierdziła,że jak zajdę w ciąże,to nie będę miała wejścia do jej domu-ot co kościół potrafi zrobić z człowieka) :/ Przed nami ciężkie zadanie-z moją mamą pójdzie raczej dużo lepiej chociaż to też nie będzie najłatwiejsze... 

Ważne,że Zenio powoli przyzwyczaja się do faktu,że będzie tatusiem i zaczyna go to coraz bardziej cieszyć. Teraz jak najszybciej znaleźć gniazdko-i wyfruwamy:)-w końcu wreszcie by wypadało;)