Wahadło...To słowo chyba dość dobitnie odzwierciedla stan,w jakim znajduje się większa część świeżo upieczonych mam. Nic dziwnego! Tak nagła zmiana całego trybu życia każdego może wyprowadzić z równowagi:) I wcale nie jest tak,że wraz z ukończeniem przez oseska I trymestru życia wszystko wraca do normy. Moim zdaniem-dopiero się zaczyna cała karuzela!!! O tak! I masa pytań : wrócić do pracy? komu powierzyć swe dziecko? co z karmieniem? itd....itd... I właśnie to karmienie ostatnio spędza mi sen z powiek.    Decyzja o powrocie do pracy była jasna-TAK. Nie ma innego wyjścia póki co :(( Jakoś powolutku moja wybredna córcia polubiła łyżkę i po 2 miesiącach karmienie nie stanowiło problemu. Również w pracy jeśli chodzi o swoje prawa-z początku wszystko poszło ok. Choć mina -a raczej wykrzywienie twarzy szefa dużo dawało do zrozumienia, to mam tę 1 godzinę mniej przysługującą karmiącej mamie. Dokładnie pamiętam jak z niecierpliwością czekałam tego powrotu. Czułam się w domu okropnie-odepchnięta,zapakowana w pieluchach,przygwożdżona karmieniem piersią! Chciałam choć na kilka godzin ulotnić się i ,,normalnie" spędzić dzień. Tak było WTEDY...    Jak wspomnę ten czas i te durnowate myśli to....szkoda gadać... Za każdym razem kiedy wychodzę z domu do pracy mam wyrzuty sumienia.Wydaje mi się,że wyrządzam krzywdę swojemu aniołkowi. Kiedy zapinam buty,moja maleńka Natusia otwiera szeroko oczka i ze smutkiem na buźce czeka,aż założę płaszcz. Niemal zawsze żegna mnie z łezką w oku. Powroty nie są dużo łatwiejsze. Nati w euforii radości wymachuje rączkami i piszczy ze szczęścia i nagle...zaczyna płakać. Ach...życie...Jakie Ty jesteś skomplikowane i trudne do ogarnięcia! Czuję jak ucieka mi wiele pięknych chwil z życia córci. A ostatnio mam wrażenie,że niebawem zakończymy nasz cudowny czas ,,cycusiowania". Oj tak...Nati ma 8 miesięcy. I gdyby nie praca pewnie długo nie zrezygnowałybyśmy z naturalnego pokarmu. Teraz dopiero doceniam to doznanie. I już mi tęskno za nim. Wtulona we mnie Natalka rozczula mnie za każdym razem-no! pomijam chwile,kiedy jej śliczne 2 ząbki nagle wbijają się w pierś :) Ale wiem,że wraz z zakończeniem karmienia piersią zakończymy pewien etap w naszym życiu... I wiem,że takiej więzi i uczucia jakie wtedy wypełnia moje serce nie zastąpi absolutnie nic...    A może to nie koniec tylko początek nowej historii i nowych doznań...? Zobaczymy...