A jeśli nie zdążę.....

Kurcze, myślałam dziś nad ranem, ze to już:)  Za 20 min. 4 rano miałam dość silny, przerywany ból podbrzusza i zaczęły się wycieczki do toalety...no, ale cóż  fałszywy alarm...

Pierwsze dziecko urodziłam po półtorej godziny od przyjazdu na porodówkę, a skurcze od najletszych od mocnych brały mnie od około 6ha,miałam mdłości,wymioty i biegunkę. Położna,pamiętam po porodzie powiedziała mi, że tak łatwo urodziłam,że  powinnam mieć duzo dzieci,a dla mnie był to koszmar, miałam niecałe 22 lata i powiedziałam,że : nigdy więcej::)

Minęło 10 lat...Urodziłam drugiego synka i jak wcześniej od 12 w nocy zaczęly brać mnie najpierw niewinne skurcze - do pomylenia z bólem brzucha przy rozwolnieniu - prawie półtora ha przesiedziałam na kiblu,a potem po prostu poczułam ,że dziecko mi pomału wychodzi - wystraszyłam się,że urodzę na sedesie i poszłam do pokoju na łóżko,tam zaczęłam krwawić,a mąż szybko wezwał karetkę. w szpitalu byliśmy o 2-giej 15, a juzpo dwóch mocnych parciach o 2 - giej 25 mój synuś przyszedł na świat:0) Nigdy by mnie przypuszczała ,że to wszystko tak szybko się potoczy....

Teraz bardziej się denerwuję przy trzecim dziecku, ponieważ boję się,że mogę nie zdążyć na porodówkę i po prostu urodzę w domu, dlatego juz przy pierwszych sygnałach muszę uciekać do szpitala. Mój lekarz mówił,że mogę urodzić nawet w ciągu 15 minut, dlatego wciąż nasłuchuję, czy TO się nie zbliża:)

Tylko jednego się boję, jak ja sobię poradzę bez kibellka, jeśli tyak szybko mam wyruszać na porodówkę, bo zawsze przed porodem spędzam czas na sedesie, gdzie wszystko ze mnie leciało:(...