Właśnie wróciliśmy od znajomych, byliśmy na takiej małej parapetówce z Bartoszkiem. Przed wyjazdem tata nakarmił synka rosołkiem, więc nie był głodny. Na początku ładnie się bawił z Marysią i Szymonkiem, a potem troszkę zaczął marudzić. Więc koleżanka przyniosła ciastka i mu dała jedno, potem drugie i trzecie.... Byłam w wielkim szoku, że je tak ładnie zjadł i nie wypluwał na podłogę (w domu wszystkie ciastka gryzł i od razu wypluwał). Potem zjadł chyba ze 2 kromki chleba i co najśmieszniejsze było to podszedł sobie do stołu i zakosił koleżance kawałek chleba, a potem szybko go wszamał. Do tego jeszcze zjadł pół banana, miał taki apetyt że szok. Wyglądało to tak jakbym mu w domu jeśc nie dawała... A na koniec walnął bombkę w pieluszkę, bo przecięż trzeba było zrobić miejsce na nastepną porcję jedzenia :-))

 Ciekawi mnie tylko, czy tak duży jego apetyt to był jednorazowy wyczyn czy mu juz tak zostanie. Chciałabym, żeby już tak zostało bo do tej pory jego karmienie to jak walka z wiatrakami. Czas pokaże i zwerfikuje powiedzenie, że " Czyjeś jedzenie samkuje lepiej niż domowe..."