W naszym domu nareszcie pojawił się zwierzaczek  (ok.2miesiąc z nami)..świnka morska u nas zamieszkała.Długo starsza córeczka nas przekonywała do tego..Muszę przyznać, ze lubie zwierzaki i sama wychowywałam się wśród psów, które uwielbiam i bardzo żałuję, tego ze nie możemy mieć takiego przyjaciela. Staraliśmy się wytłumaczyć Claudii , ze zwierzątko, to nie zabawka, która się odstawia  gdy się znudzi, poza tym ciągle Lilka  była zbyt mała i za ''ciekawska'', aby małe zwierzątko mogło czuć się u nas bezpiecznie...

 

W moich myślach ciągle prosba Claudii  tkwiła, tak bardzo chciała się "kimś" opiekować...w żartach odpowiadałam, ze przecież ma już siostrę..'', ale przecież, to nie zwierzątko Mamo''....-mówiła. 

Jeszcze na starym mieszkaniu rybkę mieliśmy i się nawet Claudia z niej cieszyła, karmiła ją chętnie i wodę czasem zmieniła z drobną Taty pomocą.....Jednak jak mądrze zauważyła..."Rybkę mogę TYLKO oglądać, podziwiać zza szkla i już pogłaskac  się jej nie da i przytulić..."   

Napewno nie chciałam podarować jej zwierzątka na Święta czy urodziny, bo to żywa  istotka a nie zabawka i aby tak jej się nie kojarzyła, ze jak mi się znudzi to, ją odstawie ....Długo ten wątek omawialiśmy, próbując przedstawić wszystkie ZA i PRZECIW zwierzatka w domu. Claudia wcale się nie zniechecila i jeszcze bardziej naciskała. 

Gdy temat zwierzątka zbytnio ucichł w domu...zaczęłam szukać informacji o swinkach  morskich...czytałam, poogladałam  i zauroczyłam  się nimi sama...A na żywo, to już wiedziałam, ze.........

 Oto znaleźliśmy Nasze zwierzątko...cóż to była za radość gdy świnka tak niespodziewanie się u nas pojawiła. Claudia była bardzo szczęśliwa i imię "Tofik" jej wymyśliła (kolor swiniaczka ułatwił to miłe zadanie)

Lilka nawet bardzo się starała być delikatna gdy świnke do rąk (pod kontrolą )dostała i chetnie naszych uwag sluchala...Tak oto mamy nowego członka rodziny i to kolejna "dziewczynka", która nas oczarowała i się wszyscy  nią opiekujemy ....