Moja mała, wielka miłość :)

 Wreszcie moge cos z siebie wylac... Prawie miesiac na patologii ciazy w szpitalu- ciaza bardzo powaznie zagrozona. Dzieki remotom szpitala wypuscili mnie do domku i w ciagu tygodnia polepszylo sie wszystko. Nie jestem w stanie opisac tego co tam przezywalam to byla mordega, cos okropnego.  Dzis dokladnie zaczynamy 12 tydzien. Jestem bardzo szczesliwa. Myslalam ze bede sama wychowywac moje malenstwo ale przyszly tatus zaczyna sie poprawiac i bardzo sie stara.

I nie wazne jest to, ze zaczely sie nagle problemy z pieniedzmi, nic juz nie jest wazne. Nie potrafie opisac tego jak bardzo kocham tego malego czlowieczka, ktory we mnie rosnie. Jak niesamowite jest to, ze dwa serca we mnie bija, ze druga istota we mnie zyje. Brzuszek juz rosnie a ja nie wyobrazam sobie jeszcze siebie jako matki. Jeszcze nie wierze ze nia bede, chociaz tak bardzo tego pragnelam. Za tydzień kolejna wizyta u lekarza:)