Wszystko ładnie pieknie dzień jak codzień,gdy tu nagle dostałam telefon z ofertą pracy tam gdzie w styczniu złożyłam papiery.Myślałam że już zapomnieli,bo przeważnie na ich telefon się czeka góra dwa tygodnie,a ja czekałam 4 miesiące ale się doczekałam,wyjazd już w tą niedzielę.Trochę szybko nie dam rady nacieszyć się dziećmi na 7 tygodni rozłaki ale to może być moja jedyna szansa abysmy staneli nogi.Z reguły jestem silna psychicznie ale nigdy nie byłam w takiej sytuacji,nie wiem czy Adaś mnie nie zapomni jak wrócę.Kubusiowi wytłumaczyłam trochę jak to będzie wyglądało,ale napewno też zatęskni,w domu zostaje tata,babcia,dziadek ale to nie to samo co mama.Nie wiem ile łez tam wyleje,ale w końcu ruszymy z budową domu abyśmy nie cisneli się wszyscy w jednym pokoju.