Niewiem jak dla was ale dla mnie ten cholerny rok zaczął sie pod górkę,miałam przeciez zaplanowany wyjazd do pracy na 6 tygodni cieszyłam sie ze chociaż troche ruszymy z budową,bo beda wieksze mozliwości i wszystko szlak trafił,teściowa mi w domu juz działa na na nerwy wszystko mnie irytuje,mam czasami ochote wyjść odciąć sę od tego wszystkiego. Maz twierdzi ze jak juz siedze w tej chacie to juz nie trzeba mi pomóc chociazby wziąśc na ręce małego chociaz na pare minut,ale po co.

Dzisiaj Adaś nabrał juz sily na tyle i  sam usiadł i bedzie trzeba lozeczko obnizyc, i teraz odczekac drugie 6 miesiecy i popatrzeć jak juz będzie sam chodzil dobrze ze ich mam bo bym chyba w jakas depresje juz wpadła,chociaz i tak nie jest ze mna najlepiej.