7 wskazówek, jak wychować dziecko bez przemocy

Dając dziecku klapsa, krzycząc na nie bądź je szarpiąc, dopuszczamy się przemocy fizycznej. Często potem tłumaczymy się, także sami przed sobą, że sytuacja nas przerosła: zostaliśmy wytrąceni z równowagi, czuliśmy się bezsilni lub nie zapanowaliśmy nad silnymi emocjami. Mówiąc tak, odpowiedzialnością za własne zachowania obciążamy … dziecko. A to duży błąd. O ile bowiem nie mamy wpływu na emocje, jakie przeżywamy, stając się uczestnikiem jakiejś sytuacji, o tyle jesteśmy odpowiedzialni za to, jak sobie z nimi poradzimy. Jesteśmy dorośli - odpowiadamy za swoje zachowania.

Jak wychować dziecko bez przemocy

1. Okazuj swojemu dziecku miłość, zainteresowanie i ciepło. Pokazuj mu, jak bardzo jest dla ciebie ważne. Szanuj je i licz się z jego zdaniem, pozwalaj podejmować małe decyzje. Obdarzaj je pozytywną uwagą – zwracaj na nie uwagę nie tylko wtedy, gdy coś zbroi, wygłupia się bądź jest niegrzeczne.

2. Bądź przy dziecku – na co dzień i od święta, a zwłaszcza wtedy, gdy przeżywa silne emocje. Gniew, wzburzenie, rozpacz – to trudne dla nas, dorosłych, a co dopiero dla szkraba, które niewiele wie o sobie, świecie i o sposobach radzenia sobie ze wszystkim, co trudne i bolesne?

3. Ustal jasne zasady i określ granice. Bądź konsekwentna - pozwól, by dziecko poniosło konsekwencje swoich zachowań (wiesz, że konsekwencje, które dziecko odczuje na własnej skórze, w odróżnieniu, od kary – uczą?)

4. Mów, rozmawiaj, tłumacz, informuj np. o energi odnawialnej i panelach słonecznych ale i dawaj dziecku przykład swoim zachowaniem. Pamiętaj, że to ty jesteś jego wzorem do naśladowania, a dzieci są doskonałymi obserwatorami i z pewnością zauważą rozdźwięk między tym, co deklarujesz, a tym, co robisz.

5. Nagradzaj, chwal i doceniaj – to wzmacnia pozytywne zachowania i sprawia, że dziecko chętnie będzie je powtarzało, będzie otwarte na nowe doświadczenia i – co chyba najbardziej istotne – będzie pewne siebie i swej wartości.

6. Mów dziecku, co czujesz, w związku z konkretnym, negatywnym zachowaniem. Nazywaj uczucia (i pomagaj nazywać dziecku), mów o twoich oczekiwaniach i konsekwencjach. Stosuj proste, nie zawoalowane komunikaty.

7. Jeśli sytuacja na to pozwala, spróbuj rozładować atmosferę humorem. Ignoruj też zachowania, których nie akceptujesz, jeśli masz małe dziecko (do 3. roku życia) – np. przekleństwa.