Moja 5-miesięczna Haneczka robi teraz takie postępy - jestem z niej bardzo dumna. Zajada jabłuszko, aż jej sie uszy trzęsą i śmieje sie w głos. Coś niesamowitego, że śmiech małego dziecka powoduję odrazu uśmiech na twarzy dorosłego, odchodzą smutki i zmartwienia... A i Danielcio, który ma juz prawie 6 lat potrafi nieźle rozśmieszyć. W niedzielę bylam z nim w kościele na mszy dla dzieci, stał z przodu tam gdzie reszta dzieciaczków, a ja z siedziałam z Hanią w ławce. Przybiegł do mnie i mówi, że jakieś Panie się z niego śmieją, powiedziałam mu, że to niemożliwe - że nikt nie powinien się z niego śmiać. Ale mnie korciło i zapytałam o sprawę na spacerze. U nas w kościele pieniądze na ofiarę zbiera zakonnica. Jakaś dziewczynka z pieniążkiem kręcila sie koło mojego synka i on bardzo chciał jej pomóc i powiedział do niej "Nie martw się, Pani ksiądzowa zaraz przyjdzie". Teraz już wiem, czemu Panie się śmiały z Danielka. My też z meżem się uśmialiśmy. Daniel pierwsze sie zdenerwował, ale na spokojnie wytłumaczyliśmy mu że śmiech to zdrowie i jest super chłopcem, bo umie rozśmieszyć ludzi:)