A więc doczekałam się w końcu tego momentu, że mój małżonek wyjechał z bazy w Ghazni i jest w bazie w Shoran. Jest tam dziś 3 dzień i podobno za 2 dni wyleci z tamtąd do bazy w Bagram. Tam znowóż nie wiadomo ile posiedzi z chłopakami i później polecą do bazy w Manaz. A tam też nie wiadomo ile posiedzą, ale z tamtąd to już będą czekać na wylot samolotem do Polski. Wiem tylko, że w pierwszych dniach listopada mają być już w Polsce i mój małżonek jak czegoś więcej się dowie, to da mi znać. Nie moge się go już doczekać. Nawet porządki zaczęłam robić w mieszkaniu - takie bardziej gruntowne, żeby po przylocie się do niczego nie przyczepił, he, he, he.

Obawiam się tylko jaka będzie reakcji synków na tatę po powrocie i jak on zniesie całą tą sytuację? Jak ja miałam 6 lat to z mamą byłam 2 m-ce w Niemczech. W domku byli jeszcze moja siostra 3 letnia i brat 4 letni. Po naszym powrocie brat jako tako był nastawiony do mamy i do mnie. Ale moja siostra chyba ze 2 tygodnie do nas się przyzwyczajała. Wiadomo, nie widziała nas długi czas, a wtedy ( ponad 20 lat temu), to u nas w domku nie było ani telefonu stacjonarnego, o komórce nie wspominając - no chyba, że taka na przetwory, hi, hi, nie było też internetu, bo nawet komputera nie mieliśmy wtedy. A moje dzieci dziś mają o tyle lepiej, że z tatą prawie codziennie mogli pogadać przez telefon czy na skypie. No i na skypie to mogli go zobaczyć. Więc w porównaniu do mnie z przed 20 lat, to maję teraz suuuper! Ale to tak czy owak jest brak ojca w domku. I jak teraz bliżej mężowskiego powrotu rozmawiam z dziećmi, że tato już niedługo będzie w domku, to reakcje są różne. Ksawek to cieszy się i ciągle powtarza, że już więcej nie pozwoli tacie na taki długi wyjazd. Za to Patryk czasem się cieszy, a czasem mówi, że on nie chce żeby tato wracał. I ten drugi tekst mówi częściej! Mnie to trochę rani, jak on tak mówi, ale wiem, że tak troszkę odzwyczaił się od obecności taty w domku. Ale wiem też, że męża to również zaboli jak usłyszy taki tekst od syna. I będziemy musieli jakoś przetrwać ten ciężki czas. Znów ciężki czas, najpierw bez męża, a teraz z mężem.