To jednodniówka czy może wirus jakiś dopadł moją rodzinkę? W sobotę pod wieczór Patryś zaczął zwracac, potem doszło rozwolnienie. Wieczorem, ok 21.00 wzięło też Ksawerego. Ogólnie nocka minęła nam BARDZO NIEDOBRZE! Gdzieś o 3.00 w nocy wzęło i mnie. To już była tragedia, bo jak tu w takim opłakanym stanie zajmowac się chorymi dziecmi? Dobrze, że mąż czuł się dobrze i zajmował się nami przez resztę nocki. Ale przed 7.00 mąż już musiał jechac do pracy i zostaliśmy sami. Po jego wyjściu pospaliśmy prawie do 10.00, więc była mała regeneracja sił. Ale nie było sił na wstanie z łóżka, pójście do kuchni i zrobienie śniadania. Bo każde wstanie z łóżka kończyło się u mnie omdleniem. Ale jakoś udało mi się na raty dojśc do kuchni i zrobic choc kilka kanapek i zjeśc je no i trochę wcisnąc chlebka w dzieci. Potem ok 13.00 mąż wrócil szybciej z pracy i najpierw nami się trochę zajął, a potem poszedł do apteki po małe co nie co:) Po jego powrocie zaaplikowałam sobie i dzieciom przepyszny syropek (e fuj!) i jakiś proszek, który rozpuszcza się w szklance wody również pycha ( ochyda że głowa boli).  Ale w jakiś czas potem zaczęliśmy czuc się coraz lepiej. Za to zaczęło męczyc mojego męża. No i zrobiło się pięknie:)  Mąż i tatuś siedział prawie cały czas na tronie zamiast zajmowac się rodzinką na rekonwalescencji:)  Ale mówią, ze choroba nie wybiera. Więc skoro ja i dzieci czuliśmy się już lepiej, to staraliśmy się zajmowac chorowitym mężem i tatuśkiem. I tak cały wieczór, potem dzieci poszły spac, a ja czuwałąm troszkę przy mężu i potem też się położyłam. On wstał w nocy jeszcze raz, ale potem grzecznie spał. I dziś już dzieci i ja czujemy się świetnie, a męża troche pobolewał brzuch i głowa. Myślę, że jutro i z nim już będzie świetnie.  Tylko dlaczego nas to CHORÓBSKO dopadło???