Ogarnia mnie coraz większa tęsknota za krajem, za rodziną, zaczęło się kiedy urodził się Krystian. Wcześniej pracowałam, bawiłam się, teraz troszkę zmieniło się moje patrzenie na świat, na przyszłość.

Mój synek w przyszłym tygodniu kończy 6 miesięcy a swoją babcię, dziadka i kuzynów widzi tylko na monitorze. Chcę do domu, do Polski!! Tutaj nie mamy gdzie pójść, nie mam aż tak dobrych znajomych, którzy posiadają dzieci, by mój szkrab mógł pobyć w innym towarzystwie jak tylko moje i męża.

Wiem że na początku będzie ciężko, ale musimy wrócić, ja tutaj się duszę.

Zrobiłam się nerwowa, ciągle jestem niezadowolona, mężowi ciągle robię wyrzuty o wszystko...

Tak być nie może!!!

A teraz zmiana tematu. Parę słow o brzdącu:-) Rośnie zdrowo, choć dalej w ciągu dnia marudny (myślę że to troszkę moja wina, dziecko czuje że jestem poddenerwowana). Od ok. 3 tygodni karmię go jedzonkiem ze słoiczka. Zajada sie marchewką, ziemniaczkami jabłkiem, kolejny krok to brokuły, kukurydza, kalafior i oczywiście mięsko :-) nie chce natomiast jeść kaszek. Próbowałam dać mu kleiku, sam nie dobry, z jabłkiem też nie, kaszka też niedobra... raz w tygodniu próbuję...kupię teraz malinową, może ta mu podejdzie, jak nie, to odpuszczę na dłuższy czas, sama zjem:-)

Dzisiaj byliśmy na spacerku, pogoda u nas coraz ładniejsza. Poszliśmy po męża do pracy, to też moja praca, 10 kwietnia trzeba będzie się uśmiechnąc i wrócić na stare śmiecie. Przed tym rozmowa z kadrową.

3 tygodnie zostały do przyjazdu teściowej. Z mężem jednego dnia będziemy musieli pojechać do londynu wyrobić małemu paszport (do polski na wakacje jedziemy 16 sierpnia - na 10 dni), pewnie zejdzie nam pół dnia, samej drogi autobusem 4 godziny w jedną stronę, ale pojedziemy o 5 rano, jak najwcześniej by teściowa za długo sama z młodym nie siedziała. Nie żebym jej nie ufała, ale wiecie, pierwszy raz zostawię go na tak długo. Boję się tego dnia strasznie!! Wiem że mu nic nie będzie, ale mimo wszystko!

Zmykam, Pozdrawiam Was wszystkie i Wasze maluszki!!!