Coś skrzypi ta nasza podłoga,  a może to drzwi już takie stare i tak trzeszczą..hmm, przez moment noc wydawała się jeszcze czarniejsza, niż była w rzeczywistości, wiatr wiał mocniej i równie mocno padał śnieg, Biały puch pokrył dachy i drzewa, księżyc rzucał leniwe światło na pogrążoną we  śnie ulicę. Przez moment było słychać jakby cichy dźwięk dzwoneczka, nagle drzwi lekko się otworzyły i wyłoniła się czerwona rękawiczka, postać była duża i miała wielką czapkę na głowie, powoli zbliżyła się do rządku równo ustawionych maleńkich bucików i zaczęła tam wrzucać słodycze i zabawki, wtem księżyc ożywił się i rzucił w nasze okno lśniacy blask, który ujawnił cała prawdę....przy bucikach stał święty Mikołaj, który roztragniony światłem księżyca w pośpiechu dokończył wrzucanie prezentu do Tośkowych bucików i zniknął, nim zdążyłam zapytać  czy to tylko mi się śni....rano pobiegłam do przedpokoju i cóż widzę, buciki stoją napełnione po brzegi prezentami...czyli to nie był sen:)

Samych radości dla Was i waszych pociech od Tośkowej mamusi