witaj moje Kochane Szczęście- już po tej stronie brzuszka:)

Termin już dawno minął, nie moglam się już doczekać, każdy typował jakas datę , ale jak to w przyrodzie bywa, dziecko samo wybrało najlepszą porę dla siebie. 20 czerwca nadal nie czułam , aby coś miało się zmienić, miałam dość aktywną niedzielę i wieczorem poczułam sie dziwnie, ale pomyślałam,ze to pewnie kolejny fałszywy alarm. Po kąpieli zauwazyłam, ze chyba zaczęły odchodzić wody, ale nic nie mówiłam głośno- nie chcialam mieć paniki w domu, że juz jedziemy i tym podobne. Około godz 01 pojawiły sie pierwsze skurcze, potem koło 3.30 były juz regularne ,częste, Po 4 rano postanowiłam budzić męża i pojechac do szpitala- czułam , że to już. Przed piąta rano zjawiłam się na izbie przyjęć. Rozwarcie 4 cm i postepuje akcja, rozwarcie zmieniało się w szalonym tempie, a ja czułam jak bardzo zaczyna mnie boleć brzuch i tak bardzo pragnełam juz urodzić. Mąż trzymał za rękę i pocieszał- a ja miałam ochotę ugryźć go w tą  rękę z bólu...akcja potoczyła sie błyskawicznie,nagle położna mówi, że zaczynamy  i za 30 minut było po wszystkim....ból zastapiła cudowna ulga, tatuś odciął pępowinę i usłyszałam pierwszy krzyk mojego dziecka- tego uczucia nie da sie wyrazić słowami...czysta miłość:)3320 gramów, 55 cm cudownego szczęścia- moja wyczekana Tosia:) Po dwóch godzinach byłyśmy razem na sali, a po dwóch dniach w domu. życzę każdej przyszłej mamie, tak szybkiego porodu i tak dobrej opieki medycznej( zaznaczam, ze bez żadnych dopłat)