Chyba kazdy ma już dosyć wiecznie padającego śniegu i tego zmina. Wszyscy czekają na wiosnę, która w tym roku jakoś nie bardzo chce nas odwiedzić. Moje dzieci też mają jej już dość.

Stwierdziliśmy, ze musimy troszkę pomóc wiośnie, bo inaczej do lata się nie pojawi. Po raz ostatni ulepiliśmy bałwana - tym razem na tarasie. Mama dzielnie marzła, a dzieci z zadowoleniem lizały szybę patrząc jak mama się męczy. W końcu powstał ostatni bałwan. Nikoś, jak przystało na dużego chłopca, przejął inicjatywę. 

W pierwszej kolejności mocno przytulił bałwana, ucałował - Lela dzielnie go kopiowała, po czym stanął przed nim i zaczęł mówić:

"Kochany bałwanku, jestes moim najlepszym przyjacielem tak jak mamusia i wiesz ze bardzo Nikos cie kocha, ale juz pora bys pojechał gdzies indziej. Ja chce się już bawic z Lelusią na placu zabaw, a ty mi nie pozwalasz.  Spokojnie posluchaj mnie i porozmawiaj ze mną, dobrze? pojedziesz juz sobie? Niedługo będziesz mógł do mnie przyjechać. Zrobię ci kawkę z mleczkiem, tylko juz sobie idz"

Następnie poprosił bym zrobiła zdjecie i grzecznie pożegnał się z bałwankiem

Mam nadzieję, ze po takim pożegnaniu zima wreszcie ustąpi miejsca wiośnie.

Dzisiaj w planach mamy zrobienie Marzanny i utopienie jej, by już na dobre rozstać się z zimą