Na dworze ponuro i z nieba kapie deszcz. Nikt nie lubi takiej pogody, a w szczególności moje dzieci. Ile mozna układać klocki, czytać ksiązeczki czy bawić się w chowanego? Dzisiaj poszaleliśmy. 

Ja jak zwykle, w kuchni przy garach, a dzieci buszują w szufladach. Nagle Nikoś z iskierką w oku przybiega i pyta się czy może wyciągnąć garnki. Owszem zgodziłam się co spowodowało jeszcze większe szczęście w oczach mojegpo dziecka. Oboje biegali z kuchni do salonu i układali je na narożniku. W pewnym momencie Lela przybiegła i kazała mi usiąść. Wtem rozległ się niesamowity dźwięk garnków, piokrywek, sitek i innych przyrządów kuchennych. Gdziś między jednym a drugim uderzeniem słychać było słodkie tatatat Lelusi. Upłakałam się ze śmiechu, a gdy zaczęłam nagrywać wokal ucichł. Trema, kochani, trema :)